Scroll down for English
Tekst: Mike
Foto’s: Vera & Mike
Als je een spin aan de muur was – of een zeemeeuw tijdens de vlucht – denk je misschien dat we tijdens deze reis niet veel hebben genavigeerd, maar navigatie kan subtieler zijn dan je denkt. Er zijn veel aspecten verbonden aan het plannen van een route en het volgen ervan – of ervan afwijken als dat nodig is.
Maar ik loop vooruit. Deze reis was kort van tevoren opgezet: op maandag kondigde ik een tocht op zondag over het Haringvliet aan, met in ieder geval een ronding van het vogeleiland Bliek. Vanwege de korte termijn en wellicht het weer stonden we met z’n drieën aan de start in Hellevoetsluis. Toen we de kajaks eenmaal klaar hadden staan op het strand, keken we naar de alternatieve routes – een oostelijke route rond Bliek en daarna lunchen in Stad aan ‘t Haringvliet, of een westelijke route waar we via Stellendam terugkeren naar Hellevoet. Omdat niemand van ons eerder in het verre westen had gepeddeld, kozen we voor de optie Stellendam. Dit was eigenlijk de tweede stap in navigatie & planning, de eerste was toen ik de routes op Google Earth had bekeken en de afstanden (beide 25 km) had gemeten en de koersen van elke etappe had genoteerd, om op het water verder te kunnen navigeren. Het is 7,5 km naar Bliek, dus peddelen op 128° tot je het eiland ziet is de beste manier.
Het weer was kalm, na enkele zeer winderige en natte dagen, dus we genoten van een ontspannende peddel met een westelijke 3 Bft die ons voortstuwde. We passeerden de Slijkplaat en controleerden onze positie bij boei HV15 op de nieuwe zeekaart van Iede. We peddelden verder, waarbij de kalme omstandigheden voldoende tijd lieten om te kletsen en van het uitzicht te genieten – donkere onweerswolken hingen boven het zuiden, de zon scheen eroverheen, vooraan een heldere hemel boven een stukje land. De wind bracht ook een korte bui over ons hoofd, maar daar waren we op voorbereid, het temperde ons humeur niet. We mikten op een gat in de bomen aan de horizon, in lijn met onze koers.
Iede wilde onze positie nogmaals controleren aan de hand van de grote rode boei aan onze linkerkant. Het kon alleen maar HV12 zijn, maar Iede zei – ik neem aan als grapje – “Mike, ga eens kijken of dat HV12 is”. Omdat Erik niet bij ons was, was het aan mij, dus peddelde ik – gewoon voor de lol – richting de boei en controleerde het nummer. Dit was niet echt nodig en onder extremere omstandigheden zou de groep bij elkaar moeten blijven, maar hier kon ik prima even afstand nemen (100 m).
We konden inmiddels nog net het profiel van het vogelkijkhut op Bliek (gebouwd door WNF) zien, dus daar konden we op mikken. Weten wat je vanaf het water moet kunnen herkennen, is belangrijk voor het controleren van je positie onderweg. Ik was al eerder in Bliek geweest, dus wist hoe het eruit zag.
We stopten op het vogelkijkhut voor de lunch. De steiger is echt in een slechte staat. Vier jaar geleden was het nieuw, maar nu is het hier en daar aan het rotten. Twee delen van de steiger zijn zelfs verdwenen, waardoor we op een gladde balk moeten balanceren om bij het uitkijkpunt te komen. Misschien is Staatsbosbeheer van plan om tot het voorjaar te wachten met het repareren van het hout, maar aangezien het open is voor publiek moet het in ieder geval veilig zijn! Hoe dan ook, we hebben beschut geluncht en zijn verder gegaan voordat we te veel konden afkoelen. Zelfs als het weer mild is, is het nog steeds verrassend hoe snel je afkoelt.
We gingen nu naar de zuidkust en volgden die westwaarts. Hier leek het alsof we niet aan het navigeren waren, maar op een subtiele manier was dat wel zo. We wisten dat de route ongeveer twaalf kilometer langs de zuidkust lag, het enige dat we hoefden te doen was deze volgen. We hadden ook de kaart op het dek van Iede. Idealiter zou elke persoon een kaart moeten hebben, maar dat was onder deze omstandigheden niet nodig.
De toevoeging van een zachte tegenwind was een welkome aanvulling, helemaal tot aan Stellendam, waar we een tweede pauze hielden op een ministrandje langs de jachthaven. Vanaf hier was het een korte peddeltocht, met een lichte wind en een paar leuke golven, pal oostwaarts naar Hellevoetsluis. De navigatie gebeurde hier op zicht – we konden de witte pijler van de vuurtoren van Hellevoetsluis duidelijk zien over 5 km van het Haringvliet. We kwamen terug met nog 30 minuten daglicht over, eigenlijk te kort als er onderweg iets gebeurd zou zijn. Dit herinnerde mij eraan dat de dagen snel korter worden en dat het plannen van de eindtijd in de winter maanden belangrijker is.
Vrijwaringsclausule: dit is geenszins een cursus navigatie, slechts een uitlichting over enkele aspecten van navigatie, voor en tijdens de reis. Er zijn een aantal bronnen om te leren hoe je een reis plant en navigeert, wat altijd handig is, zelfs als je niet de vaarleider bent. Als je geïnteresseerd bent, neem dan contact met mij op.
Rounding Bliek – to navigate or not to navigate? (26 Nov ’23)
Tekst: Mike
Photos: Vera & Mike
If you were a spider on the wall – or a seagull on the flight – you may think that we didn’t navigate much during this trip, but navigation can be more subtle than you think. There are many aspects to planning a route and sticking to it – or deviating from it if necessary.
But I get ahead of myself. This trip happened more than it was scheduled, on Monday I announced a trip on the Haringvliet for Sunday, with at least a rounding of the bird island Bliek. Due to the short notice and maybe the weather there were 3 of us at the start in Hellevoetsluis. Once we had the kayaks ready on the beach we looked at the alternative routes – an easterly route rounding Bliek and then having lunch at Stad aan ‘t Haringvliet, or a westerly where we return to Hellevoetsluis via Stellendam. As none of us had paddled in the far west before, we chose the Stellendam option. This was actually the second step in navigation & planning, the first was when I had looked at the routes on Google Earth and measured the distances (both 25 km) and noted the courses of each leg, to be able to navigate on the water. It’s 7,5 km to Bliek, so paddling at 128° till you see the island is the best way to go.
The weather was calm, after some very windy and wet days, so we enjoyed a relaxing paddle with a westerly 3 Bft pushing us onwards. We passed the Slijkplaat, checking our position at buoy HV15 on Iede’s new sea chart. We paddled onwards, the calm conditions allowing plenty of time for chatting and enjoying the views – dark storm clouds hung over the south, the sun peeping over them, in front brightish sky over a sliver of land. The wind also brought a short shower over our heads, but we were prepared for that, it didn’t dampen our spirits. We aimed at a gap in the trees on the horizon, in line with our course.
Iede wanted to check our position again based on the large red buoy on our left. It could only be HV12, but Iede said – I assume as a joke – “Mike, go and check if that is HV12”. As Erik was not with us it was up to me, so – just for fun – I paddled towards the buoy and checked the number. This wasn’t necessary and under more extreme conditions the group would need to stay together, but here it was fine for me to distance myself (100 m) for a short while.
By now we could just see the profile of the bird viewing platform on Bliek (built by WNF), so could aim for it. Knowing what you should be able to recognise from the water is important for checking your position on route. I had been to Bliek before, so knew what it looked like.
We stopped at the platform for lunch. The jetty is really in a bad state. Four years ago it was new, but now it is rotting away in places. Two sections of the jetty have even disappeared, forcing us to balance on a slippery beam to get to the viewing area. Maybe Staatsbosbeheer are planning to wait till spring before repairing the wood, but seeing as it’s open to the public it should at least be safe! Anyway, we had a sheltered lunch, and moved on before we could cool down too much. Even when the weather is mild, it’s still surprising how quickly you cool down.
We headed now to the south shore, following that westwards. Here it looked like we were not navigating, but in a subtle way we were – we knew that the route lay along the south shore for the next 12 km or so, all we had to do was follow it. Also, we had the chart on Iede’s deck. Ideally each person should have a chart, but that was not necessary in these conditions.
The addition of a gentle head wind was a welcome addition, all the way to Stellendam, where we had a second break on a mini beach alongside the marina. From here it was a short paddle, with a slight wind and a few fun waves, due east to Hellevoetsluis. Navigation here was by sight – we could see the white pillar of the lighthouse of Hellevoet clearly across 5 km of the Haringvliet. We arrived back with 30 minutes of daylight to spare, actually too short to allow for surprises on the way. This was a reminder for me that the days are rapidly getting shorter, and planning the end time is more critical in the winter months.
Disclaimer: this is by no means a course in navigation, only a highlight on a few aspects of navigation, before and during the trip. There are a number of sources for learning how to plan and navigate a trip, which is always useful, even if you aren’t the trip leader. If you are interested, contact me.