Jubeltocht naar Delft (2 juni 2024)

Tekst: Friede

Na ongeveer een maand lid te zijn en met een hartstikke leuke beginnerstocht een weekje ervoor onder de knie, was het op 2 juni tijd voor mijn eerste echte tocht. Alles voor het eerst, en veel te leren voor mij!

Om te beginnen dat het slim is je boot te reserveren, of nog enthousiaster en ruimer voor de begintijd op de club te zijn, want mijn eerste drie keuzes waren allemaal al vergeven toen ik ruim voor de afgesproken tijd aankwam. Dus ik nam lekker plaats in een van de vele voor mij volledig onbekende boten. Wat trouwens prima uitpakte. Na de introductie vertrok de hoofdmacht per auto richting Kruithuis Delft om daar onder te dompelen in de pittoreske Delftse grachten, onder de blikken van de verbaasde toeristen.

De diehards (heen en terugvaren) en de semi-diehards (heen varen, terug met de auto) vertrokken vanaf het clubhuis, om eerst over te dragen en dan lekker de maximale tijdstraf uit te zitten in de Bergsluis: sluiting van de deur voor de motorboot iets voor ons net gemist, daarna een hoop tegenliggers, en na iets van een half uur … waren wij dan aan de beurt. Eenmaal op de Schie, ging de wind echt tekeer, en bleef met windkracht tussen drie en vier recht tegen ons in blazen. Nou zeg! Mooi dat we ondertussen via whatsapp een sfeerfoto van de andere groep, aan de cappuccino in een Delfts café mochten ontvangen.

Toch kwamen we niet veel later dan de koffiedrinkende hoofdmacht aan op onze lunchplek, werden we opgewacht door cake en taart, speciaal gemaakt door Juliette en Elise die hem zelfs nog droog kwamen brengen. Hulde! Lekker en mooi bont. We zaten op een mooi gazonnetje aan het water naast roeivereniging “De Delftsche Sport”. Ze waren zo gastvrij om ons zowel steiger als toiletten te laten gebruiken, en deze en gene kreeg nog een rondleiding in hun clubhuis, een erg mooi en architecturaal verbouwd historisch monument. Nou, laat onze nieuwe accommodatie hier maar op lijken!

Na de lunch voeren we met z’n allen nog een rondje door de grachten, maar dan was voor mij en de meeste anderen de koek op en gingen de boten op de trailer. Op naar de borrel! En, wat heerlijk, eenmaal op het clubhuis ging het zonnetje ook echt schijnen. Zowel zelfgemaakte lekkernijen als zelfgemaakte cocktails kwamen op tafel – het was onweerstaanbaar en zowaar iedereen bleef dan ook. De “diehards” kwamen pas ruim een uur later aan bij de club en misten de cocktails – we hadden als mindere goden natuurlijk niet het geduld om te wachten met de borrel. Met de nieuwe mensen kwamen ook weer nieuwe lekkernijen en gesprekken, en heerlijke warme soep, en zelfs de zon bleef hangen. Zo ging de best zwaarbevochten tegenwind-heenvaart over in een uiterst gezellige lange middag!

Korte film (3 min) van de ‘lange tocht’