Scroll down for English
Tekst & video: Mike
Foto’s: Joris
De reis was gepland door Adri, maar op het laatste moment moest hij afhaken vanwege een zware verkoudheid en aankomende verplichtingen. Hij bleef op de hoogte via Whatsapp, maar we misten hem op de dag zelf!
Route – rood naar de lunch, oranje naar de korte pauze, geel terug naar de start
De groep was een prettige mix, niet alleen de gebruikelijke verdachten; en natuurlijk onze vriend uit Haarlem, Aad. De Biesbosch bereiken verliep vrijwel zonder problemen en toen we er aankwamen, kwamen we dikke mist tegen. De combinatie van koude lucht van een ijskoude nacht en het nog steeds warme water van de Biesbosch resulteerde in een deken van fijne waterdruppels, in de volksmond mist genoemd. Gelukkig was er geen mist op de weg naar Hank, waar we begonnen met peddelen.
Navigeren was een uitdaging, maar ging goed – we hebben maar één keer een online kaart geraadpleegd om onze positie te bevestigen.
We moesten wel oppassen voor andere vaartuigen. We waren net de vaargeul overgestoken naar het strand toen er een groot schip uit de mist opdook. Het was behoorlijk griezelig, want er was nauwelijks geluid, maar gelukkig draaide de kapitein van de Zilvermeeuw (of was het de Z9, die volledig elektrisch is?) langzaam en voorzichtig de vaargeul in vanaf de Amer, en we waren redelijk veilig.
Vanaf het strand voeren we door brede kanalen en smalle kreken, typisch Biesbosch. We zagen veel takken die door bevers waren aangevreten, maar geen bevers. We zagen wel wat vogels – afgezien van de verplichte wilde eenden, zwanen en meerkoeten, zagen we zilverreigers, een ijsvogel en een soort arend (op afstand!)
We hielden een korte pauze op de top van Gat van de Zuiderklip, waar een uitkijktoren staat. Het uitzicht was interessant, over het water en de velden naar het noorden, normaal gesproken zie je de Biesbosch alleen op kajakniveau.
Vanaf hier was het een korte peddeltocht terug via de Sloot van St. Jan naar de auto’s. We hadden nog mist over de Spijkerboor maar eenmaal bij de auto’s was de mist minimaal – de Biesbosch bewees dat het zijn eigen mini-weersysteem heeft. Misschien is de volgende keer zonnig, of regent het, wie weet, maar het zal een genot zijn!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Water, Trees & Mist – Biesbosch 3 Nov 2024
Text & video: Mike
Foto’s: Joris
The trip was planned by Adri, but at the last minute he had to drop out due to a heavy cold and upcoming commitments. He nevertheless kept up with our progress via Whatsapp, but we missed him on the day!
Route – red to lunch, orange to short break, yellow back to start
The group was a pleasant mix, not just the usual suspects; and of course our friend from Haarlem, Aad. Getting to the Biesbosch went almost without mishap and when we got there we encountered thick mist. The combination of cold air from a frosty night and the still warmish water of the Biesbosch resulted in a blanket of fine water droplets, commonly called mist. Luckily there was none on the road on the way to Hank, where we started paddling.
Navigating was a challenge but went well – we only consulted an online map once, to confirm our position.
We did need to be wary of other craft, though. We had just crossed the channel to the beach when a large vessel loomed out of the mist, is was quite eerie as there was very little sound, but luckily the captain of the Zilvermeeuw (or was it the Z9, which is fully electric?) was slowly and carefully turning into the channel from the Amer, and we were quite safe.
From the beach we set off through wide channels and narrow creeks, typically Biesbosch. We saw plenty of branches that had been chewed on by beavers, but no beavers. We did see some birds – apart from the mandatory Mallard ducks, swans and coots, we saw silver herons, a fingfisher and some sort of eagle (at a distance!)
We had a short break at the top of Gat van de Zuiderklip, where there is an observation tower. The view was interesting, over the water and fields to the north, as you normally only see things at kayak-level in the Biesbosch.
From here it was a short paddle back via the Sloot van St. Jan to the cars. We still had mist crossing the Spijkerboor but once at the cars the mist was minimal – the Biesbosch proved it has it’s own mini weather system. Maybe the next time we visit it will be sunny, or raining, who knows, but it will be a pleasure!