Midweek Snekermeer (4-8 sep 2023)

Vorig jaar is de basis voor een traditie gelegd met de eerste midweek trip op en rond het Snekermeer in Friesland. Ook dit jaar streken we weer neer op de boerderijcamping aan de Terkaplesterpoelen in Terherne. Terherne dweept met het verhaal dat de Kameleon jongensboeken daar zouden spelen. Zoals dat gaat melken ze dat commerciëel uit. Mike had de organisatie, planning en vervoersplan in handen. Een complexe klus.

De maandag streken de deelnemers vanuit diverse richtingen neer op de camping. Gedurende de midweek was het een mooie nazomer, met blauwe lucht, een licht briesje en stekende zon.

Maandagmiddag eerst een rondje Snekermeer om er in te komen. Turbulent water in de sluis van het Margrietkanaal achter een groot binnenvaartschip dat even de motor opentrok. Op de Goingarijpster poelen trok het wedstrijd skutsje van Franeker zijn zeilen op.

Dinsdag klok 10 was het palaver om te besluiten wat we die dag zouden varen.  Het werd Joure.  Lunch achter het museum van de Douwe Egbers koffiebranderij. De keerkom van Joure zag er niet zo uitnodigend uit om een terras te gaan zoeken, dus gekeerd, en teruggevaren over de Langweerder wielen.

Arjan en Onno hadden voor woensdag een vaarplan gemaakt, hetgeen besproken werd op het palaver van woensdag. Noordwaarts via Akkrum naar Grou.  Grou heeft niet zulke goede uitstapgelegenheden voor kano’s. De boodschappensteiger van de Jumbo voldeed nog het best. Gelijk daar ook maar lunch en boodschappen gedaan. Vanuit Grou over het Pikmeer weer terug naar Akkrum. Bij de brug daar was het even een klotsbak, maar we konden het rechtop houden. En door naar het basiskamp.

Op het palaver van donderdag viel het besluit naar Sneek te gaan, naar de ijssalon bij de Waterpoort. Heen via Uitwellingerga en Oppenhuizen. Achter de Waterpoort heb je een prettige kano uitstapgelegenheid. Het ijs smaakte heerlijk. Verder via de stadsgracht naar de Houkesloot. Daar is vrij veel verkeer van kruisertjes die daar ook wat harder mogen varen. Dat gaf knobbelig water. Aan het einde van de Houkesloot kom je bij het starteiland van het Snekermeer. De wind was inmiddels aangetrokken, maar met de kop in de wind waren de golven te overkomen om in een rechte lijn naar de Herenzijlbrug te varen, richting boerderijcamping.

’s Avonds op het pizza terras aan de Buorren werden we opgenomen in het feestgewoel van het dorpsfeest, met een allegorische optocht, een kop van jut en boegspriet lopen.

Het palaver van vrijdag besloot een kort tochtje. Eerst een doorvaart door Terherne. Blijkt dat de afgelopen 30 jaar het hart uit Terherne is weggegraven. Een doolhof aan insteekhaventjes, met riante vakantiehuizen en allemaal een boot voor de wal. Wat is Nederland rijk als je dat ziet. Daarna het Margrietkanaal oversteken en via een zelf te bedienen sluisje kom je in de Wieren polder. De marrekriten aanlegplaats bleek helaas wat minder riant om uitgebreid te lunchen. Wel visjes die meelunchten.  Omdat het een kort tochtje moest worden, en vanwege onzekerheid over de bevaarbaarheid van de rest van de route, zijn we in de polder dezelfde route teruggevaren. Het sluisje liet zich vlot bedienen, de uitstapgelegenheid voor terrasbezoek in de Zandsloot van Terherne was niet aantrekkelijk, dus waren we overeenkomstig plan om twee uur weer op de camping.

Vervolgens inpakken en ieder ging zijns weegs. Met ruim 100  km achter de peddel.  Mike ging de kostenverdeelstaat uitrekenen. Het verslag bij deze. Tekst Gerrit, foto’s Mike, tracks Arjan. Volgend jaar verder.  Mike, Iede, Arjan, Onno, Gerrit.

Pallietertocht Lier (B) – 12-13 aug 2023

Gerrit van Dalfsen

De Kanoclub Rotterdam heeft een lange traditie in het deelnemen aan de Pallietertochten in Lier (B). Op de club hangt een kast vol met Pallieteralia. Mijn vorige Pallietertocht was meer dan 20 geleden. Het werd weer eens tijd om op Pallietervaart te gaan.

Traditioneel worden twee tochten gevaren rondom Lier. In ieder geval op een van de Nete’s. Dit jaar ook op de Rupel. Dit zijn getijdenriviertjes die in verbinding met de Schelde staan. En ze kunnen geducht stromen.

Zaterdag een tocht van zo’n 24 km met opkomend tij vanaf Niel op de Rupel en op de Nete.  Je kon je kano op een grote trailer leggen en zelf in de bus stappen naar het beginpunt. De Rupel is bekend van zijn klei en bakstenen. Daarvan resten alleen nog een aantal schoorstenen van vergane steenfabrieken.  De Rupel en de Nete stromen binnen hoge dijken die deels zijn begroeid met springbalsemien. Op een aantal plaatsen zijn lange stalen trappen op de oevers gelegd om met de kano in en uit te kunnen stappen.

Zaterdagavond het traditionele feest in het clubhuis. De mosselen waren vervangen door pizza’s.  En weer een live orkest, dat zich inspande het publiek in beweging te krijgen met de lichtjes van de schelde.

Kamperen kon je nog steeds op het terrein van het Koninklijk Technisch Atheneum in Lier, en oudgediende Mary-Lou kwam de laatste wederwaardigheden nog even vertellen.

Zondag een tochtje rond het stadje.  Eerst een afvaart van de Nete. Een echte afvaart met stroming in de buitenbochten en keerwaters in de binnenbochten. Dan met zijn allen versassen in de sas van Duffel, waar je een paar meter werd opgetild naar het Netekanaal. Na een aantal kilometers varen konden we terrassen bij de andere kanoclub van Lier. En daarna nog even doorvaren en weer overdragen vanuit het kanaal naar de Nete, waar je met nog steeds afstromend water weer terug kon varen naar de eerste kanoclub van Lier.

Op de terugweg waren er de traditionele Belgische omleidingen, maar daar zijn we wel weer uitgekomen.

Ella, Jaap, Mary, Gerrit.