Elk jaar varen we een keer naar de Marker Wadden, al vanaf 2018, toen de eerste eilanden van deze kunstmatige archipel te bezoeken waren. We zagen het project groeien, grassen en struiken wortelen, steeds meer vogels invliegen en nestelen. Maar soms moeten we ons verlies nemen. We kunnen er bijvoorbeeld niet meer kamperen. En als het hard waait, is een oversteek van 9 km niet voor iedereen fijn.
Zondag was de groep groter en kozen we voor beschutting. Relatief, dan. Want ook op de Gouwzee schuimden de koppen van de golven en moesten we spieren wakker schudden. Van Volendam naar Monnikendam (fraaie torens) voor een perfect terrasje met de leukste serveerster ooit! Met haar vrolijkheid wist ze ons allemaal aan de taart te krijgen. Een 10 voor overredingskracht.
Met de wind pal in de rug werden we naar Marken geblazen. Groot plezier, dus mogen we niet klagen over de terugweg. De zon brak door, we pauzeerden op een grasveldje met veel belangstellenden en tuften langs de kustlijn weer terug naar ons startpunt.
Inclusief een mooie kleine camping met nachtmuziek van de roerdomp en een leuke groep kajakkers was het een topweekend! Alleen die Marker WaddenâŠ
Zodra de wind het toelaat, gaan we er alsnog naartoe. Houd de weekenden maar vrij!
Na ongeveer een maand lid te zijn en met een hartstikke leuke beginnerstocht een weekje ervoor onder de knie, was het op 2 juni tijd voor mijn eerste echte tocht. Alles voor het eerst, en veel te leren voor mij!
Om te beginnen dat het slim is je boot te reserveren, of nog enthousiaster en ruimer voor de begintijd op de club te zijn, want mijn eerste drie keuzes waren allemaal al vergeven toen ik ruim voor de afgesproken tijd aankwam. Dus ik nam lekker plaats in een van de vele voor mij volledig onbekende boten. Wat trouwens prima uitpakte. Na de introductie vertrok de hoofdmacht per auto richting Kruithuis Delft om daar onder te dompelen in de pittoreske Delftse grachten, onder de blikken van de verbaasde toeristen.
Toch kwamen we niet veel later dan de koffiedrinkende hoofdmacht aan op onze lunchplek, werden we opgewacht door cake en taart, speciaal gemaakt door Juliette en Elise die hem zelfs nog droog kwamen brengen. Hulde! Lekker en mooi bont. We zaten op een mooi gazonnetje aan het water naast roeivereniging âDe Delftsche Sportâ. Ze waren zo gastvrij om ons zowel steiger als toiletten te laten gebruiken, en deze en gene kreeg nog een rondleiding in hun clubhuis, een erg mooi en architecturaal verbouwd historisch monument. Nou, laat onze nieuwe accommodatie hier maar op lijken!
Na de lunch voeren we met zân allen nog een rondje door de grachten, maar dan was voor mij en de meeste anderen de koek op en gingen de boten op de trailer. Op naar de borrel! En, wat heerlijk, eenmaal op het clubhuis ging het zonnetje ook echt schijnen. Zowel zelfgemaakte lekkernijen als zelfgemaakte cocktails kwamen op tafel â het was onweerstaanbaar en zowaar iedereen bleef dan ook. De âdiehardsâ kwamen pas ruim een uur later aan bij de club en misten de cocktails â we hadden als mindere goden natuurlijk niet het geduld om te wachten met de borrel. Met de nieuwe mensen kwamen ook weer nieuwe lekkernijen en gesprekken, en heerlijke warme soep, en zelfs de zon bleef hangen. Zo ging de best zwaarbevochten tegenwind-heenvaart over in een uiterst gezellige lange middag!
Twee rivieren in drie etappes (totaal 67km)Â (fotoâs en tekst Adri Klaver)Â
Avontuur begon en eindigde op de zandmeren van Kerkdriel, alwaar we de autoâs konden achterlaten. In het kort was het een dynamische Waal afvaart met een retour over een zwoele zomerse Maas door het rivierenlandschap.
Etappe1-Kerkdriel-Herwijnen 22,5km (kaart rood)
De eerste 5km op de gemoedelijke Maas om via een verbindingskanaal de Andriessluis. Eenmaal opgesloten in de sluis ervoeren we dat de Waal 1,5 meter hoger ligt dan de Maas. De Waal (bron is de Rijn) moet ongeveer 6-8 keer meer water afvoeren dan de Maas. Dat was ook direct te merken in het stroomprofiel. Harms uitgezette koers was stroomafwaarts, maar goed ook want met een stroomsnelheid van zoân 5-7 km/uur kom je alleen in een C1 nog mogelijk voorruit stroomopwaarts. Op een strandje aan de voet van de Sint Maartenskerk van Zaltbommel geluncht. De resterende 10 km genoten van de bij elke kribbe terugkerende kolkstroompjes, en de dorpjes aan weerzijden van deze brede rivier. Kamperen op 5 meter van de maas met de kajaks voor de deur.Â
Eerst 9 km op de Waal tot slot Loevestein. Aldaar het kasteel van dichtbij bekeken. Voor bezichtiging ontbrak de tijd, en de kans dat koeien met hun hoefjes de boot zouden kunnen kraken. Koeien waren sowieso regelmatig te zien op de vele strandjes alwaar ze lekker in het zand lagen of beetje door het water banjerden. Met de blauwe luchten en de witte rietgedekte boerderijen leek het tafereel op de bekende schilderijen van paar honderd jaar geleden. Na de Wilhelminasluis (met een lange schuttijd omdat de sluis in de andere vaarrichting stampvol gemanoeuvreerd moest worden) de afgedamde Maas verder afzakken en onder zomerse omstandigheden naar de Kasteelcamping bij Nederhemert. De Kasteelcamping was voor âalternativo âsâ, met de Waard tenten en oldtimer campers. S âavonds spelende kinderen en verhitte discussies. De opkomende muggen deden die verstommen, de kampeerders trokken zich in hun tenten terug.
Vandaag klaren we de klus, de uitgezette koers is simpel, 3 km afgedamde Maas en daarna voeren we stroomopwaarts op de Maas. We passeerden Heusden, Ammerzoden en âs-Hertogenbosch. Wederom heerlijk weer. Overal strandjes waar je makkelijk kon landen om de benen te strekken. Dat deden we regelmatig. Veel vogels te zien en horen langs de waterkant. Ik telde waterpiepers, tjiftjaf, fitis, winterkoning en ook een fraaie grasmus. Natuurlijk ook de gangbare watervogels. We voeren onder grote noord-zuid verkeers- en spoorbruggen door. Â
De redelijke drukke pleziervaart gaf ons letterlijk meermaals verzetjes. Op de golven van achterop kon je lekker meesurfen. Alhoewel het gevoel vertelde dat we lekker vorderden kwamen we door de tegenstroom (2km/uur) en een matig tegenwindje toch pas 17:15 in Kerkdriel. Na een drankje op het terras van de uiterst vriendelijke havenclub van Jan van Gent, namen we afscheid en gingen huiswaarts.
Harm en Ilja willen we langs deze weg bedanken voor deze Bommelerwaard ervaring.
Tochtverslag van tocht met deelnemers van Kano Club Rotterdam (2x) en Goudse Peddel (7x)
âJe kĂșnt hetâ versus âgrenzen verleggen doe je in stapjesâ! Dit verhaal over de tocht âOosterschelde Rattekaaiâ schrijf ik als beginnend grootwater vaarder. Sterker nog.. het is mân 1e tocht op groot water. Ja als je wilt leren is er altijd de 1e x en dat vind ik gaaf en spannend tegelijk, zo ook deze x. Tochtleider Jan heeft er vertrouwen in en dat geeft mij extra vertrouwen, dat ik het idd kan. Wel met de kanttekening dat het rustig weer is (bft. 2/3) en in de aanloop gaat het daar steeds meer naar uitzien. Ook op de dag zelf, dus geen vuiltje aan de lucht.
Maar eerst: Stipt om 10.30 âstartâ en het deint kalmpjes.. âDat gaat soepeltjesâ denk ik en als Maaike vraagt hoe het gaat roep ik âhet gaat lekker hoor, hier is mijn boot voor gemaaktâ en ja de deining is totaal anders als op de Reeuwijkse Plassen. Geen korte golfjes van alle kanten maar lange die rustig onder mân boot doorgaan. Geleerd om mee te deinen, dat gaat als vanzelf.. De tijdsplanning en de berekeningen van tochtleider Jan zijn zo goed als perfect!! Top is dat. Ik hoef tenslotte alleen maar te varen, te genieten van de tocht, de omgeving en de groep. Dat is niet moeilijk, neee totaal niet moeilijk. De lunch bij Rattekaai is gezellig. 13.45 vertrek voor de terugtocht. We nemen halverwege nog een thee pauze bij het haventje van Strijenham en zijn rond 17.00 uur terug bij de Brasserie. Zo goed als stipt. Toch is, ondanks de goede planning er toch iets wat niet voorspelbaar is, zelfs veranderlijk offf verraderlijk(?) Ja, je raadt het al toch âhet weerâ!
Het weer (âlezen, golven, buien, onweerâ!) De start is dus rustig, de zon schijnt en er waait een briesje, bft 2 max. Ontspannen varen dus (wel erg prettig om te wennen) richting de vaargeul met de boeien die we volgen. Na een uurtje varen een pauze bij de boei met een reep.
Zonnige groetjes uit Zeeland (Rattekaai)! Schrijft Maaike bij de foto die zij in verschillende GP apps deelt.
Pauzeplek bij de Rattekaai
Na weer ongeveer 1 uur varen komen we bij de ingang van de Rattekaai (schorren en slikken) en varen we het mooie gebied in. Vogels, rust, ja vooral veel rust komt ons tegemoet. Het is er prachtig en bij het haventje stappen we uit, lunchen we, zelfs met appeltaart. Heerlijk zonnig, ontspannen, maarrrrrrr⊠Daar zal verandering in komen, we hebben het er al over. Wanneer we de slikken weer uit varen zien we dĂt, als we ons omdraaienâŠ
Prachtige dreigende lucht!
Toch wordt het eerst iets makkelijker want de wind valt stil hmm⊠Stilte voor de storm?? Nou ja enigszins wel. Ondertussen wordt me verteld, âsaai is het nooit als je een tocht met Jan vaartâ, (hihii nou dat heb ik inmiddels ervaren). Want kort erna steekt de wind op en worden de golven groter. Horen we âgerommel?â Ja dat horen we goed. De (onweers)bui dreigt achter ons en Jan en Nicolaas besluiten dat we de terugweg langs de oever varen voor het geval we eruit moeten. (bft 5/6, hoor ik later van Jan, pfff)
Na de pauze bij het haventje in Strijenham, waarbij het weer lekker droog is en het zonnetje schijnt, varen we het laatste stuk terug naar de startplek. Weer lekker in de stromende regen..
21 April – 8:45-18:00 â 6 Kano Club Rotterdam, 2 Dayaks en 3 Maaslandse Kano Vereniging âHoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordtâ Tekst: Adri Klaver Video: Mike Foto’s: Adri
Op die uitspraak boven kom ik straks nog even terug, maar eerst moet je weten dat Dordt ons in de schoot werd geworpen door een spontane uitnodiging van de Dajaks kanoclub in sito.
Wat is er gebeurd? Aangekomen bij het veer âKop van het Land-Biesbosch Spieringpolderâ werd onze doorgang naar het startpunt voor de Brabantse Biesbosch versperd. De pont was in aanvaring gekomen met een rijnaak, en tot 1 mei in reparatie. De netwerkers in ons gezelschap kenden de Dajaks met hun clubgebouw 100m verderop, en aldaar nodigde vaarleider Walter ons spontaan uit voor een begeleide rondvaart in Dordtrecht. Na omkleden in hun clubhuis gingen we via de glijramp het water in.
Via de Ottersluis door de Kikvorschkil midden in de Hollandse Biesbosch via de Helkakanaalsluis naar de Beneden Merwede. Onderweg zagen we een paartje zeearenden in de lucht cirkelen met hun nest in de Hollandse Biesbosch. Korte stop aan een strandje.
Bij de Wijnhaven voeren we Dordt binnen met als eerste stop, nabij de Nieuwe Brug, het huis âDe Onbeschaamdeâ. Deze naam is afgeleid van een destijds beschamende Dordts âmanneke pisâ op het fronton van de gevel. Zijn edel deel werd tijdens een intocht van koningin Emma met een oranje sjerp bedekt.
Peddelend door de ongeveer 100 meter lange onderkluizing van het Scheffersplein gevolgd door een venetiaanse gracht naar het stadhuis.
Onze lunchplek was onder de Grote Kerk van Dordrecht.
Terug op de rivier werden we gewezen op de imposante achter-erkers van grachtenpanden met voordeuren aan de Wolweverskade. De gelukkige bezitters genieten van het dynamische panorama van het waterverkeer op de oude Maas.
Via het âWantijâ keerden we terug naar de Dajaks, waar we werden uitgenodigd in hun kantine.
âHoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordtâ. Alhoewel de huidige burgervader liever het âmooierâ gebruikt, is het toch echt ârotterâ, is het gezegde afkomstig uit de scheepvaart. Vanaf het begin van de 14e eeuw had Dordtrecht stapelrecht, hetgeen betekend dat alle schepen die langs Dordt voeren aldaar hun lading moesten opslaan en verhandelen. Dit gebeurde vaak onder dwang. Voor de komst van de Nieuwe Waterweg 1872 was scheepverkeer met Rotterdam alleen mogelijk via Dordtrecht en dat werd niet gewaardeerd, hetgeen voor Hollanders de klankassociatie met ârotterâ verklaard.
Maastocht – Magische Maas beleving bij het vallen van de avond. Tekst: Adri 11 deelnemers, 14 km
Omstreeks 18:30 vertrek bij hoogwater met windje mee vanaf het strandje nabij de Brienenoordbrug. In formatie naar de Zuidoever en stroomopwaarts op de Nieuwe Maas en als je van techniek houdt is er veel te zien. Voor de andere saai? Zeker niet, het drukke verkeer zorgt voor beroering in het water, versterkt door het terugkaatsen van de kademuren. Bij de splitsing Noord (richting Dordrecht) en Lek, vanaf de voormalige villa van de Directeur van Scheepswerf L. Smit & Zn (nu Royal IHC), steken we terug naar de Noordoever. In de luwte van een rietzoom van natuurgebied de Zaag pauzeren we kort.
Dan gaat het stroomopwaarts en in een fluweeloranje schemering glijden we betoverd terug naar Rotterdam.
Een bijzondere belevenis op de Maas met dank aan de toerleider Harm.
Waar de gedachten uitgingen naar een rustige tocht in een ontluikende Lentestemming werd dit voor ondergetekende een 5 km lange rollercoaster met windkracht 5 over de Noordeinderplas.
Harm (toerleider) maneuvreerde ons vaardig door het vredige en fraaie veenlandschap naar de Noordeinderplas. Eenmaal op de plas begon het feest. We gingen pal in de wind westwaarts richting Nieuwkoop. Wind en golven van 50-70cm resulteerden bij mij in een overlevingsmodus. Zoiets van de kerktoren als baken en blijven peddelen. Door de korte golfslag was er veel spatwater, ik dacht in ieder geval is mijn zeekayak in haar element. Afwisselend Iede en Mike hielden een oogje in het zeil, Harm was de laatste vaarder en hield het overzicht. In Nieuwkoop kwamen we in de luwte, en hebben we deze ervaring bij een koffietentje aan het water geëvolueerd.
Het vervolg van de tocht verliep vredig. In het voorjaar is het riet laag en zijn er mooie vergezichten over de veenlanden. Door het lentezonnetje opgestuwd zagen we een aantal buizerds op zoek naar een muisje. Verder was de iPod overbodig , er was fraaie vogelzang vanuit het riet en de wilgenbomen.
Nieuwkoopse plassen is een fijn kano gebied, zonder overdragingen. Er zijn enkele stuwtjes, maar deze kan je vanaf het water zelf bedienen. Neem een kaart/GPS mee, want sommige slootjes lopen dood, wat ons ook een keer overkwam. Tochtlengte is makkelijk aanpasbaar, er lunchplekken en restauratie aan het water.
Samengevat kijk je terug naar een fijne dag in de natuur met een golfslagbad als intermezzo.
De resterende 11 km stroomafwaarts zou relaxed moeten zijn. Voor de ervaren openwater en rivierenpeddelaars was dat ook zo. Voor de zich ontpoppende kayakkers was er een adrenaline verhogende moment, toen verschillende passerende rijnaken en de watertaxi ter hoogte van Alblasserdam een klots en golfbad creĂ«erden. Vanaf dat moment had ik spijt dat ik mân vest niet had uitgetrokken, werd een beetje warm. Ik overdrijf een beetje, in gezelschap van ervaren kayakkers was dit een leuk verzetje. Rustig terug gepeddeld, geholpen door de stroming waren we 16:00 weer terug op de club. Dank aan Mike voor deze mooie goed voorbereide tocht.
4 deelnemers, 17km Boerenland met bruggenrijke dorpsweg.
Tekst & foto’s: Adri Klaver
Aanvang tocht nabij het oude raadhuis van Reeuwijk. Aan het eind van de Nieuwendorpervaart is een overtrekpunt (rollerbaan), daarna onder de A12 en na de tunnel onder de provinciaalse weg vervolgen we onze vaart via Reeuwijk Dorp, naar de Oud-Bodengraafseweg. Dat alles door een Hollands boerenweide landschap onder een winters zonnetje. Op het land veel Grauwe- en Canadese ganzen, in de lucht wervelende zwermen kieviten, boerderijen en kwekers. Peddelen gaat relaxed. Alle sloten waren prima bevaarbaar, afgezien van een kort ondiep slootje met een stromingsprofiel dat iets meer weerstand veroorzaakt.
De Oud-Bodengraafse weg heeft 4 lage bruggetjes die onneembaar leken. Met het timmermansoog van Iede werd het 3 keer over elkaars kano hangen en 1 maal overdragen. Heerlijk dorpsstraatje, waar je de passanten vanuit je lage kajakpositie begroet. Vervolgens wederom door een tunnel onder de A12 en via een tweede roller-overdraagpunt langs de A12 naar de Breevaart terug naar de autoâs. We waren 15:30 terug in het clubhuis en keken terug naar een ontspannen kajaktocht met heerlijk winterweer. Harm, bedankt voor de organisatie van deze wintertocht.
Als je een spin aan de muur was â of een zeemeeuw tijdens de vlucht â denk je misschien dat we tijdens deze reis niet veel hebben genavigeerd, maar navigatie kan subtieler zijn dan je denkt. Er zijn veel aspecten verbonden aan het plannen van een route en het volgen ervan â of ervan afwijken als dat nodig is.
Maar ik loop vooruit. Deze reis was kort van tevoren opgezet: op maandag kondigde ik een tocht op zondag over het Haringvliet aan, met in ieder geval een ronding van het vogeleiland Bliek. Vanwege de korte termijn en wellicht het weer stonden we met zân drieĂ«n aan de start in Hellevoetsluis. Toen we de kajaks eenmaal klaar hadden staan op het strand, keken we naar de alternatieve routes â een oostelijke route rond Bliek en daarna lunchen in Stad aan ât Haringvliet, of een westelijke route waar we via Stellendam terugkeren naar Hellevoet. Omdat niemand van ons eerder in het verre westen had gepeddeld, kozen we voor de optie Stellendam. Dit was eigenlijk de tweede stap in navigatie & planning, de eerste was toen ik de routes op Google Earth had bekeken en de afstanden (beide 25 km) had gemeten en de koersen van elke etappe had genoteerd, om op het water verder te kunnen navigeren. Het is 7,5 km naar Bliek, dus peddelen op 128° tot je het eiland ziet is de beste manier.
Het weer was kalm, na enkele zeer winderige en natte dagen, dus we genoten van een ontspannende peddel met een westelijke 3 Bft die ons voortstuwde. We passeerden de Slijkplaat en controleerden onze positie bij boei HV15 op de nieuwe zeekaart van Iede. We peddelden verder, waarbij de kalme omstandigheden voldoende tijd lieten om te kletsen en van het uitzicht te genieten â donkere onweerswolken hingen boven het zuiden, de zon scheen eroverheen, vooraan een heldere hemel boven een stukje land. De wind bracht ook een korte bui over ons hoofd, maar daar waren we op voorbereid, het temperde ons humeur niet. We mikten op een gat in de bomen aan de horizon, in lijn met onze koers.
Iede wilde onze positie nogmaals controleren aan de hand van de grote rode boei aan onze linkerkant. Het kon alleen maar HV12 zijn, maar Iede zei â ik neem aan als grapje â âMike, ga eens kijken of dat HV12 isâ. Omdat Erik niet bij ons was, was het aan mij, dus peddelde ik â gewoon voor de lol â richting de boei en controleerde het nummer. Dit was niet echt nodig en onder extremere omstandigheden zou de groep bij elkaar moeten blijven, maar hier kon ik prima even afstand nemen (100 m).
We konden inmiddels nog net het profiel van het vogelkijkhut op Bliek (gebouwd door WNF) zien, dus daar konden we op mikken. Weten wat je vanaf het water moet kunnen herkennen, is belangrijk voor het controleren van je positie onderweg. Ik was al eerder in Bliek geweest, dus wist hoe het eruit zag.
We stopten op het vogelkijkhut voor de lunch. De steiger is echt in een slechte staat. Vier jaar geleden was het nieuw, maar nu is het hier en daar aan het rotten. Twee delen van de steiger zijn zelfs verdwenen, waardoor we op een gladde balk moeten balanceren om bij het uitkijkpunt te komen. Misschien is Staatsbosbeheer van plan om tot het voorjaar te wachten met het repareren van het hout, maar aangezien het open is voor publiek moet het in ieder geval veilig zijn! Hoe dan ook, we hebben beschut geluncht en zijn verder gegaan voordat we te veel konden afkoelen. Zelfs als het weer mild is, is het nog steeds verrassend hoe snel je afkoelt.
We gingen nu naar de zuidkust en volgden die westwaarts. Hier leek het alsof we niet aan het navigeren waren, maar op een subtiele manier was dat wel zo. We wisten dat de route ongeveer twaalf kilometer langs de zuidkust lag, het enige dat we hoefden te doen was deze volgen. We hadden ook de kaart op het dek van Iede. Idealiter zou elke persoon een kaart moeten hebben, maar dat was onder deze omstandigheden niet nodig.
De toevoeging van een zachte tegenwind was een welkome aanvulling, helemaal tot aan Stellendam, waar we een tweede pauze hielden op een ministrandje langs de jachthaven. Vanaf hier was het een korte peddeltocht, met een lichte wind en een paar leuke golven, pal oostwaarts naar Hellevoetsluis. De navigatie gebeurde hier op zicht â we konden de witte pijler van de vuurtoren van Hellevoetsluis duidelijk zien over 5 km van het Haringvliet. We kwamen terug met nog 30 minuten daglicht over, eigenlijk te kort als er onderweg iets gebeurd zou zijn. Dit herinnerde mij eraan dat de dagen snel korter worden en dat het plannen van de eindtijd in de winter maanden belangrijker is.
Vrijwaringsclausule: dit is geenszins een cursus navigatie, slechts een uitlichting over enkele aspecten van navigatie, voor en tijdens de reis. Er zijn een aantal bronnen om te leren hoe je een reis plant en navigeert, wat altijd handig is, zelfs als je niet de vaarleider bent. Als je geĂŻnteresseerd bent, neem dan contact met mij op.
Rounding Bliek â to navigate or not to navigate? (26 Nov â23)
Tekst: Mike
Photos: Vera & Mike
If you were a spider on the wall â or a seagull on the flight â you may think that we didnât navigate much during this trip, but navigation can be more subtle than you think. There are many aspects to planning a route and sticking to it â or deviating from it if necessary.
But I get ahead of myself. This trip happened more than it was scheduled, on Monday I announced a trip on the Haringvliet for Sunday, with at least a rounding of the bird island Bliek. Due to the short notice and maybe the weather there were 3 of us at the start in Hellevoetsluis. Once we had the kayaks ready on the beach we looked at the alternative routes â an easterly route rounding Bliek and then having lunch at Stad aan ât Haringvliet, or a westerly where we return to Hellevoetsluis via Stellendam. As none of us had paddled in the far west before, we chose the Stellendam option. This was actually the second step in navigation & planning, the first was when I had looked at the routes on Google Earth and measured the distances (both 25 km) and noted the courses of each leg, to be able to navigate on the water. Itâs 7,5 km to Bliek, so paddling at 128° till you see the island is the best way to go.
The weather was calm, after some very windy and wet days, so we enjoyed a relaxing paddle with a westerly 3 Bft pushing us onwards. We passed the Slijkplaat, checking our position at buoy HV15 on Iedeâs new sea chart. We paddled onwards, the calm conditions allowing plenty of time for chatting and enjoying the views â dark storm clouds hung over the south, the sun peeping over them, in front brightish sky over a sliver of land. The wind also brought a short shower over our heads, but we were prepared for that, it didnât dampen our spirits. We aimed at a gap in the trees on the horizon, in line with our course.
Iede wanted to check our position again based on the large red buoy on our left. It could only be HV12, but Iede said â I assume as a joke â âMike, go and check if that is HV12â. As Erik was not with us it was up to me, so â just for fun â I paddled towards the buoy and checked the number. This wasnât necessary and under more extreme conditions the group would need to stay together, but here it was fine for me to distance myself (100 m) for a short while.
By now we could just see the profile of the bird viewing platform on Bliek (built by WNF), so could aim for it. Knowing what you should be able to recognise from the water is important for checking your position on route. I had been to Bliek before, so knew what it looked like.
We stopped at the platform for lunch. The jetty is really in a bad state. Four years ago it was new, but now it is rotting away in places. Two sections of the jetty have even disappeared, forcing us to balance on a slippery beam to get to the viewing area. Maybe Staatsbosbeheer are planning to wait till spring before repairing the wood, but seeing as itâs open to the public it should at least be safe! Anyway, we had a sheltered lunch, and moved on before we could cool down too much. Even when the weather is mild, itâs still surprising how quickly you cool down.
We headed now to the south shore, following that westwards. Here it looked like we were not navigating, but in a subtle way we were â we knew that the route lay along the south shore for the next 12 km or so, all we had to do was follow it. Also, we had the chart on Iedeâs deck. Ideally each person should have a chart, but that was not necessary in these conditions.
The addition of a gentle head wind was a welcome addition, all the way to Stellendam, where we had a second break on a mini beach alongside the marina. From here it was a short paddle, with a slight wind and a few fun waves, due east to Hellevoetsluis. Navigation here was by sight â we could see the white pillar of the lighthouse of Hellevoet clearly across 5 km of the Haringvliet. We arrived back with 30 minutes of daylight to spare, actually too short to allow for surprises on the way. This was a reminder for me that the days are rapidly getting shorter, and planning the end time is more critical in the winter months.
Disclaimer: this is by no means a course in navigation, only a highlight on a few aspects of navigation, before and during the trip. There are a number of sources for learning how to plan and navigate a trip, which is always useful, even if you arenât the trip leader. If you are interested, contact me.
