Bikkelen, buffelen & jubelen – 22 juni

Tekst: Ina Schoorl

Ruim twintig leden vieren zondag 22 juni de 93ste verjaardag van de club met de Jubeltocht – de derde editie sinds de fusie. Dit keer naar Delfshaven. Perfect kanoweer, zonnig met wolkjes en een verkoelend windje op het menu. We hebben er zin in.

Organisator Joris geeft een korte briefing en rond 10 uur gaat de 18 kilometer lange tocht van start. Geschikt voor alle niveaus en een mooie manier voor kennismaking tussen nieuwe leden en oude rotten. Na het eerste obstakel, Sluis Kralingseverlaat, gaat de tocht westwaarts naar de Bergsluis. De timing blijkt perfect, de sluis gaat net open voor het schutten.

Vervolgens is het bikkelen en met een straf tegenwindje naar de Van Nelle Fabriek. Daar stapt nog een aantal leden in de kano voor de korte variant van de tocht. Ruim een half uur later wordt, tijdens een verfrissende regenbui, de Aelbrechtskolk aangetikt. En dan weer terug, op naar de taart, want wie jarig is trakteert.

Die wordt geserveerd bij de Van Nelle Fabriek door de andere organisatoren Mike en Ella. En smaakt dubbel zo lekker na zo’n inspanning. Dan buffelen huiswaarts met de wind in de rug. Rond 3 uur is iedereen weer terug voor het verjaardagsfeest. Heerlijke hapjes, zomerse cocktails, maar vooral een grote jubel voor Ella, Mike en Joris voor de organisatie van deze mooie dag.

Het mixen van de Aperol Spritz cocktails was een kolfje naar de hand van Friede. “Niet moeilijk: vul het hele glas met ijs, dan een deel Aperol erbij en prosecco toe en eventueel een beetje bruiswater. Als slotstuk een schijfje sinaasappel of meloen als garnering. Proost!”

Tocht op de Westeinderplas – 15 juni

Tekst: Adri Klaver

De veenplassen en poelen ten zuiden van de lijn Amsterdam-Haarlem zijn vrijwel allemaal ingepolderd, behalve de Westeinderplassen. Een grote plas, met aan de noordkant een netwerk van kleine eilandjes. Die werden gebruikt voor met name de teelt van seringen maar zijn ondertussen overgegaan in particulier bezit voor recreatieve doeleinden.

Begin en eindpunt bij het surfstrandje naast de watertoren. De wind was BF4. Besloten werd met tegenwind in de luwte van de zuidzijde van de eilandjes driekwart van het meer af te zakken. We vonden een perfecte lunchplek op een scoutingterrein. Vandaar dirigeerde Harm ons kriskras door de eilandjes. Onderweg jachthavens, maar toch nog opvallend veel akkertjes met seringenteelt.

Bij WSV-Nieuwe Meer Aalsmeer werden we naar een lage steiger geleid door de havenmeester voor een pauze. 

In de serie veenplassen was dit na de Nieuwkoopse- en de Kagerplassen de derde plas die we de afgelopen 18 maanden hebben verkend.

Rondje Ameland wordt rondje Biesbosch – 29 mei

Tekst: Adri Klaver

De kampeerspulletjes stonden al dagen klaar, het hemelvaartweekend gaan we naar Ameland. Met windkracht 5 aanzwellend naar 6 moesten we woensdagavond besluiten de trip af te blazen. Omdat dit voor ons de eerste Waddenzee ervaring zou worden was dit een verstandige beslissing. 


Als een lapje voor het bloeden hebben we ons getrakteerd op een stevige Biesbosch tocht op Hemelvaartsdag. Vertrek vanaf de Spieringsluis, door de Jantjesplaat op weg naar de Amer. Op de rivier windkracht 4 in de rug. Het kind in ons maakte dat we gingen surfen. Prachtige ervaring om mee te maken. Lunch op het fraaie strandje van het Gat van de Kerksloot. Om de Noorderplaat retour naar  het beginpunt. Allemaal voldaan terug naar de club.

Ons tochtje Ameland zal even moeten wachten. 

Toerist in eigen stad

De leukste Maastocht gaat toch vanaf de Brienenoord, door het centrum van Rotterdam naar het quarantaine-strandje. Het perspectief op de stad, noord en zuid, is verrassend, onder de bruggen kan het water lekker woelig zijn en alle landrotten zwaaien vrolijk naar je.

Eind april had Mike een groep van acht Rotterdammers en acht leuke gasten uit heel het land op sleeptouw. Stroom mee, zon op de kop en als extraatje een lusje door het Boerengat, de Oude Haven en de Leuvenhaven. Watertoerist in (eigen) stad, een feestje!

Nieuwe Maastocht – 5 april 2025

Scroll down for English

Tekst & video: Mike
Foto: Adri

Deze keer gingen we stroomopwaarts; dit werd bepaald door het getij en dus de stroming in de Nieuwe Maas. We gingen vlak voor de Van Brienenoordbrug te water en staken over naar de zuidoever.

Vanaf hier peddelden we met een sterke stroming tot we de samenvloeiing van de Nieuwe Maas, de Lek en de Noord bereikten. Opnieuw moesten we oversteken om de Lek te volgen; hier was de stroming sterk en moesten we met de boeg van de kajaks ver stroomafwaarts varen om niet honderden meters verder de Noord op te komen. Eenmaal op de Lek peddelden we naar een plek aan de noordoever voor de lunch en een opboeiend gesprek. Van daaruit keerden we terug via de Bakkerskil, Sliksloot en de IJssel, ook met wat stroming omdat het getij tijdens onze lunch, zoals gepland, was gekeerd.
Het was geen erg inspannende tocht, maar wel leuk om een ​​dag buiten in de frisse lucht en de zon door te brengen met kajakvrienden. Wat wil je nog meer!


Nieuwe Maastocht – 5 April 2025

Text & video: Mike
Photo: Adri

This time we went upstream; this was decided by the tides and therefore the current in the Nieuwe Maas. We entered the water just before the Van Brienenoord bridge and crossed over to the south bank.

From here we paddled with a strong current till we reached the confluence of the Nieuwe Maas, the Lek and the Noord. Again we had to cross over to follow the Lek; here the current was strong and we had to traverse with the bows of the kayaks pointing well downstream to not end up hundreds of metres further up the Noord. Once on the Lek we paddled to a spot on the north bank for lunch and edifying discussion. From there we returned via the Bakkerskil, Sliksloot and the IJssel, also with some current as the tides had changed during our lunch, as planned.
It was not a very strenuous trip but enjoyable, spending a day outside in the fresh air and sunshine, with kayak friends. What more could you want!

Toertocht Kagerplassen

23 maart 2025

11 deelnemers, 17 km varen 

9:00 materiaal uitzoeken, de kajaks op de trailer binden, kop koffie, uitleg tocht door Harm en dan op weg naar de opstaplocatie aan de ringvaart van de Haarlemmermeer. 

Lang verhaal kort, het werd een mooie, ontspannende dag op het water. Varen door een fraai en soms pittoresk Hollands landschap, met natuurlijk dijkjes, draaiende molens, zicht op huisjes op fraaie perceeltjes. Wie zou daar niet willen wonen met een kajak achter het huis? Lunch en later een theepauze op idyllische plekjes. Door de aangename temperatuur en het goede gezelschap met diverse gesprekken hebben we daarvan genoten. 

Harm had zich in 2024 voorgenomen tochten op de plassen en meren noordelijk in onze provincie weer eens op het programma te zetten. De Kagerplassen hebben het waargemaakt. Later in het jaar staat de Westeinderplas (Leimuiden-Aalsmeer) op het programma.

Fijn was dat er vier nieuwe leden bij waren. Mijn indruk was dat ze het naar hun zin hadden. Voor sommige wellicht wat gezonde vermoeidheid op het eind. Om deze reden zijn beginnerstochten tussen de 15-20 km met 2-3 pauzes. Doe je met enige regelmaat wat rondjes op de plas, of door te varen op de Rotte kun je je basisconditie nog wat verder opbouwen. Schroom niet een ervaren lid mee te vragen om je te helpen bij de voorwaartse techniek. 

Adri Klaver

Wat is de Rotte?

Een portret van de Rotte vanuit het perspectief van Kano Club Rotterdam

Scroll down for English

Tekst en foto’s: Mike

Op een koude en winderige vrijdag peddelden we onlangs naar de Rottemeren en terug. Dit is een tocht die ik vaak maak, zo vaak dat het voor mij meer een trainingstocht is dan een toertocht. Deze dag was niet anders; Erik, Iede en ik peddelden in een goed tempo, dronken een kop koffie en een hapje in Café Roerdomp en peddelden weer terug. Wat anders was, was het weer. Meestal hebben we in Nederland een zuidwestenwind, maar vandaag was het meer oostelijk. Dit betekende twee dingen: het was een ijzige wind van 3-4 Bft, en we hadden tegenwind heen en rugwind thuis. Dat is in ieder geval beter dan rugwind heen en tegenwind thuis.

De Pekhuisbrug

De Rotte is voor ons heel vertrouwd, maar heeft verschillende gezichten, afhankelijk van de seizoenen en het weer. In de zomer hebben we rustigere beginnerstochten, korte tochten en vaak nemen we de Bergse Voor- en Achterplas mee. Het is dan regelmatig T-shirtweer en we pakken een ijsje in de pauze. Ook moeten we met een heleboel kleine bootjes strijden om de kleine sluis en moeten we vaak boten wegjagen of badgasten vragen om de kanosteiger te verlaten zodat we kunnen overdragen. De wachtrij bij de sluis kan op een zonnige zondag in de zomer wel 1 ½ uur zijn, in dat geval peddelen we een stukje verder en dragen we over.

De Rotte wordt ook gebruikt voor trainingen door de fitness- en wedstrijdvaarders van de club, vooral als de Kralingse Plas golven heeft van de wind. De club houdt ook wedstrijden op de Rotte. Dit zijn nationale kampioenschappen met start en finish bij Tim’s Limonade Fabriek en hebben keerpunten bij de Rottebanbrug (12,5 km) of bij de Eendrachtsmolen midden in de Rottemeren (20 km). Ook wordt er jaarlijks een avondmarathon ( 10 km) op de Rotte gehouden. Een tocht die iedereen die een peddel kan vasthouden kan meevaren. Een laagdrempelige wedstrijd voor iedereen.

Begin van de Rotte, met dank aan Google Maps

Af en toe peddelen we naar het begin van de Rotte. De Rotte is geen gewone rivier met een bron en een monding; het begin is een nogal teleurstellende rietbegroeide oever en momenteel eindigt het bij het stedelijk golfslagbad RIF010. Eigenlijk houdt de Rotte officieel al eerder op, in de laatste kilometers wordt het Stokviswater en vervolgens de Delftsevaart – deze verbinding is pas in de eerste helft van de 20e eeuw gerealiseerd. Het punt waar de Rotte oorspronkelijk in de Maas uitmondde, is waar nu de Oude Haven ligt.

Van wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotte_(rivier)

In het verleden heeft de Rotte in verbinding gestaan met de Oude Rijn over de Hildam via het riviertje de Wilck. Dit riviertje tussen Moerkapelle en de Oude Rijn is in 1759 verdwenen. Een deel van de omgeving van de oude Rotteloop is gebruikt voor vervening, waaruit een moerassig plassengebied is ontstaan: de Wilde Veenen. Deze hebben gefungeerd als een soort nieuwe ‘bron’ van de Rotte. Deze plassen zijn in de 17de eeuw echter weer drooggemalen. Vanaf dat moment heeft de Rotte geen echte bron meer.”

Door Onbekend – Detail van: Holland tusschen IJ en de groote rivieren in 1300 [blauw toegevoegd om de Rotte te tonen]
Geschiedkundige Atlas van Nederland, Martinus Nijhoff, 1916, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=55493480

Op de zaterdag na die koude vrijdag gingen vijf leden van de club op pad voor een trainingstocht, van de club naar het begin van de Rotte en terug. Het weer was nog steeds koud maar niet winderig, wat laat zien hoe het weer de ervaring op de Rotte beïnvloedt. Ze hadden geluk, want ze zaten in een K2, twee K1’s en een zeekajak, en de golven op de Rottemeren de dag ervoor zouden een behoorlijke uitdaging geweest zijn voor de K2 en K1’s. Een van de K1’s werd aangevoerd door Rob, die zegt dat mensen die trainen voor de marathon in september deze run een keer per maand moeten doen om hun conditie ervoor op te bouwen.

De rivier dient als kanaal, dat wordt gebruikt om overtollig water uit de polders ten noorden van Rotterdam af te voeren onder beheer van het Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard. Overtollig water in de Rotte kan alleen via de Boezem langs Kralingen en met behulp van een gemaal op het Oostplein de Nieuwe Maas in.

De Rotte is de thuisbasis van drie roeiverenigingen, met nog een op ongeveer 700 m afstand, dus de Rotte kan soms behoorlijk druk zijn. De roeiers lijken vooral ’s ochtends te roeien, waarom weet ik niet zeker. Als er wat langzamere roeiboten en de fanatieke studenten op het water zijn, proberen ze in te halen, waardoor er nog minder ruimte overblijft voor gewone stervelingen zoals kajakkers. In kajaks kunnen we gemakkelijk dicht bij de oever blijven als er roei- of motorboten op de rivier zijn. Roeiers moeten een riemlengte van de oever houden, zijn minder wendbaar en hebben meer moeite met navigeren omdat ze achteruit varen. Uit beleefdheid betekent dit dat kajaks en kano’s zoveel mogelijk aan de kant moeten blijven.

Een plensbui op de Rottemeren

Mijn eerste keer naar het begin van de Rotte was in augustus 2021, toen de weersvoorspelling 5 Bft wind en zomerse buien voorspelde. We kwamen aan het begin en zagen een bordje dat het de bron van de Rotte was; meer marketing dan feit, zou ik zeggen. De wind was te doen, maar op de terugweg was er tegenwind, gecombineerd met wat zware regenval afgewisseld met zonnige perioden. Het was vermoeiend maar energiek, een tocht om nooit te vergeten!

De Rotte en Rottemeren zijn de thuisbasis van de Kano Club Rotterdam. De vele gezichten, vreugden en uitdagingen kunnen het hele jaar door worden ervaren in georganiseerde tochten, met je peddelmaatjes of alleen. Wanneer ga je er weer van genieten? Ben je al naar het begin van de Rotte geweest? Zo niet, zet het dan op je lijstje!

Tot ziens op de Rotte!

_________________________________________________________________________________

English version

What is the Rotte?

A portrait of the Rotte from the perspective of Kano Club Rotterdam

Text & photos: Mike

On a cold and windy Friday recently we paddled to the Rottemeren and back. This is a trip I do often, so often that it is more of a training trip than a tour. This day was no different; Erik, Iede and I paddled at a good pace, had a cup of coffee and a bite in Café Roerdomp and paddled back again. What was different was the weather. Most often we have a south westerly wind in the Netherlands, but today was more easterly. This meant two things: it was an icy, 3-4 Bft wind, and we had headwind out and tailwind home. That is at least better than a tailwind out and headwind home.

The Pekhuis bridge

The Rotte is very familiar to us, but has different faces, depending on the seasons and the weather. In the summer we have more gentle beginners’ tours, short trips and often include the Bergse Voorplas and Achterplas. This is regularly T-shirt weather and we catch an ice cream during the break. We also have to compete for the small lock with a myriad of small boats, and often have to chase away boats or ask bathers to vacate the canoe jetty so that we can portage over. The queue at the lock can be 1 ½ hours on a sunny Sunday in the summer, in which case we paddle a bit further and portage.

The Rotte is also used for training by the fitness paddlers and racers in the club, especially when the Kralingse Plas has waves from the wind. The club also holds races on the Rotte. These are national championships which start and finish at Tim’s Limonade Fabriek and have turning points near the Rotteban Bridge (12,5 km) or at the Eendrachts Mill in the middle of the Rottemeren (20 km). There is also an annual evening marathon (10 km) on the Rotte. A trip that anyone who can hold a paddle can join. An accessible race for everyone.

Beginning of the Rotte, coutesy of Google Maps

Every now and again we paddle to the beginning of the Rotte. The Rotte isn’t a normal river with a source and a mouth; the beginning is a rather disappointing reed-covered bank and currently the end is at the RIF010 urban wave pool. Actually the Rotte officially ends before that, in the last kilometres it becomes the Stokviswater and then the Delftsevaart – this connection was only realised in the first half of the 20th century. The point where the Rotte originally flowed into the Maas is where the Oude Haven is now.

From wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotte_(rivier) (translated)

In the past, the Rotte was connected to the Oude Rijn over the Hildam via the river Wilck. This river between Moerkapelle and the Oude Rijn disappeared in 1759. Part of the area around the old Rotte course has been used for peat farming, from which a swampy lake area has arisen: the Wilde Veenen. These have acted as a kind of new ‘source’ of the Rotte. However, these lakes were drained again in the 17th century. From that moment on, the Rotte no longer has a real source.”

Door Onbekend – Detail van: Holland tusschen IJ en de groote rivieren in 1300 [blue added to show the Rotte]
Geschiedkundige Atlas van Nederland, Martinus Nijhoff, 1916, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=55493480

On the Saturday after that chilly Friday five members of the club went out for a training run, from the club to the beginning of the Rotte and back. The weather was still cold but not windy, which shows how the weather affects the experience on the Rotte. They had good fortune as they were in a K2, two K1’s and a sea kayak, and the waves on the Rottemeren the day before would have been quite a challenge for the K2 and K1’s. One of the K1’s was captained by Rob, who says that people training for the marathon in September should do this run once a month to build their fitness for this.

The river serves as a canal, used to drain excess water from the polders north of Rotterdam under the management of the Schieland and Krimpenerwaard Water Board. Excess water in the Rotte can only exit via the Boezem past Kralingen and with the help of a pumping station at the Oostplein into the Nieuwe Maas.

The Rotte is home to three rowing clubs, with one more about 700 m away, so the Rotte can become quite crowded at times. The rowers seem to mainly row in the mornings, why I’m not sure. When there are some slower rowing boats and the fanatical students on the water they try to overtake, leaving even less space for mere mortals like kayakkers. In kayaks we can easily keep close to the bank if there are rowing or motor boats on the river. Rowers have to keep an oar’s length from the bank, are less manoeuvrable and have more difficulty navigating as they travel backwards. Out of courtesy this means kayaks and canoes should keep out of the way as much as possible.

A downpour on the Rottemeren

My first time to the beginning of the Rotte was in August 2021, when the weather forecast was 5 Bft wind and summer showers. We got to the beginning where we found a notice proclaiming it as the source of the Rotte; more marketing than fact, I’d say. The wind was doable, but there was a headwind most of the way back, coupled with some heavy rain interspersed with patches of sunshine. It was tiring but energising, a trip to remember!

The Rotte and Rottemeren are the home turf of the Kano Club Rotterdam. It’s many faces, joys and challenges can be experienced throughout the year in organised trips, with your paddle buddies or on your own. When will you enjoy it again? Have you been to the beginning of the Rotte? If not, put it on your list!

See you on the Rotte!

Midwintertocht – 27 peddelaars, 1 zwemmer

Tekst & foto’s: Marco
Video: Mike

Eind vorig jaar ben ik lid geworden van KCR. Gezien de temperaturen en korte dagen had ik echter nog niet zoveel gevaren en was de midwintertocht een mooie gelegenheid om daar verandering in te brengen.

Bij mijn aankomst zondagmorgen vroeg werden de kano’s al op de trailer gehesen om naar Capelle te vertrekken. Mike keek me verbaasd aan met de vraag ‘uh ga je ook mee’? Bleek ik vergeten om me op te gegeven… Flexibel een kano extra op de trailer was gelukkig geen probleem.

Het werd een heerlijke kanodag met een flinke groep van 27 kanoërs -ook van andere verenigingen- met koud maar schitterend weer. Leuk om elkaar helpen met sjouwen en in- en uitstappen; alhoewel dat niet bij ieder goed ging en de droge kleding soms van pas kwam; het water was een graad of 5.

Halverwege werden de vooraf doorgegeven bestellingen in Restaurant de Meerenbos redelijk vlot omgezet in lekkere lunch. Ook dat was prima geregeld.

De midwintertocht leverde mij met 25 kilometer een paar lamme armen op maar vooral een hele leuke ervaring. Terug bij Kano Club Rotterdam aan de Kralingse Plaslaan werden we verwelkomt door Ella die iedereen met stomende soep weer op temperatuur bracht. Mike, Ella e.a. bedankt!

Gaan we Dordrecht nu halen? 7 dec ’24

Scroll down for English

Tekst: Mike
Foto’s: Adri & Mike

Op 3 maart gingen we naar Dordrecht, maar om een ​​of andere reden hadden we de hele weg tegenstroom. Ik had de tocht gepland om met de stroom mee te varen, had ik het verkeerd berekend? Of was er veel meer regenwater stroomopwaarts in de rivier gekomen?
Deze keer controleerde ik mijn berekeningen meerdere keren, we zouden zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts met de stroom mee varen en Dordrecht bereiken. Tot mijn verbazing was dat niet het geval toen we bij de Sliksloot instapten – er was een sterke stroming stroomafwaarts!

We peddelden desondanks door, met ook nog eens een sterke tegenwind. Bij de samenvloeiing van de Lek en de Noord was de stroming nog sterker, dus toen we de Noord waren overgestoken, zochten we beschutting in een klein haventje om te beslissen of we door zouden varen of niet. Gelukkig deden we dat, want vanaf daar bleek de stroming beheersbaar. Het was desondanks een pittige tocht tot aan de Sophiapolder.

Na een korte pauze (het regende) peddelden we terug, met gelukkig een sterke stroming stroomafwaarts. Met een zonnetje een regenboog bij de polder! We hadden er 2 uur en 10 minuten over gedaan om er te komen, en maar 1 uur en 5 minuten om terug te komen! De hele groep genoot van de tocht en we gingen voldaan naar huis.

Toen ik thuis mijn berekeningen controleerde, zag ik dat ik de getijden had verwisseld met de tochten die ik begin 2025 wilde maken 🙁 We moeten dus weer peddelen om Dordrecht te bereiken, en deze keer gaan we het halen!


Will we reach Dordrecht? 7 Dec 2024

Text: Mike
Photos: Adri & Mike

On March 3rd we went to Dordrecht, but for some reason we had the current against us the whole way there. I had planned the trip to paddle with the current, had I calculated it wrong? Or had much more rainwater entered the river upstream?
This time I checked my calculations multiple times, we would paddle with the flow upstream as well as downstream and reach Dordrecht. To my surprise this was not the case when we got in at the Sliksloot – there was a strong current flowing downstream!

We paddled on regardless, with a strong headwind as well. At the confluence of the Lek and Noord the current was even stronger, so once we had traversed the Noord we sheltered in a small harbour to decide whether to continue or not. Luckily we did, as the current turned out to be manageable from there on. It was nevertheless a tough paddle all the way to the Sophiapolder.

After a short break (it rained) we paddled back, with a strong current downstream, luckily. With a bit of sun and rainbow at Sophiapolder! We had taken 2 hours 10 minutes to get there, and only 1 hour 5 minutes to get back! The whole group enjoyed the trip, and we went home satisfied.

When I checked my calculations at home, I saw that I’d mixed up the tides with trips I was planning for early 2025 🙁 So we’ll have to paddle again to reach Dordrecht, and this time we’ll make it!

Water, bomen en mist – Biesbosch 3 nov. 2024

Scroll down for English

Tekst & video: Mike
Foto’s: Joris

De reis was gepland door Adri, maar op het laatste moment moest hij afhaken vanwege een zware verkoudheid en aankomende verplichtingen. Hij bleef op de hoogte via Whatsapp, maar we misten hem op de dag zelf!

Route – rood naar de lunch, oranje naar de korte pauze, geel terug naar de start

De groep was een prettige mix, niet alleen de gebruikelijke verdachten; en natuurlijk onze vriend uit Haarlem, Aad. De Biesbosch bereiken verliep vrijwel zonder problemen en toen we er aankwamen, kwamen we dikke mist tegen. De combinatie van koude lucht van een ijskoude nacht en het nog steeds warme water van de Biesbosch resulteerde in een deken van fijne waterdruppels, in de volksmond mist genoemd. Gelukkig was er geen mist op de weg naar Hank, waar we begonnen met peddelen.

Navigeren was een uitdaging, maar ging goed – we hebben maar één keer een online kaart geraadpleegd om onze positie te bevestigen.

We moesten wel oppassen voor andere vaartuigen. We waren net de vaargeul overgestoken naar het strand toen er een groot schip uit de mist opdook. Het was behoorlijk griezelig, want er was nauwelijks geluid, maar gelukkig draaide de kapitein van de Zilvermeeuw (of was het de Z9, die volledig elektrisch is?) langzaam en voorzichtig de vaargeul in vanaf de Amer, en we waren redelijk veilig.

Vanaf het strand voeren we door brede kanalen en smalle kreken, typisch Biesbosch. We zagen veel takken die door bevers waren aangevreten, maar geen bevers. We zagen wel wat vogels – afgezien van de verplichte wilde eenden, zwanen en meerkoeten, zagen we zilverreigers, een ijsvogel en een soort arend (op afstand!)
We hielden een korte pauze op de top van Gat van de Zuiderklip, waar een uitkijktoren staat. Het uitzicht was interessant, over het water en de velden naar het noorden, normaal gesproken zie je de Biesbosch alleen op kajakniveau.

Vanaf hier was het een korte peddeltocht terug via de Sloot van St. Jan naar de auto’s. We hadden nog mist over de Spijkerboor maar eenmaal bij de auto’s was de mist minimaal – de Biesbosch bewees dat het zijn eigen mini-weersysteem heeft. Misschien is de volgende keer zonnig, of regent het, wie weet, maar het zal een genot zijn!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Water, Trees & Mist – Biesbosch 3 Nov 2024

Text & video: Mike
Foto’s: Joris

The trip was planned by Adri, but at the last minute he had to drop out due to a heavy cold and upcoming commitments. He nevertheless kept up with our progress via Whatsapp, but we missed him on the day!

Route – red to lunch, orange to short break, yellow back to start

The group was a pleasant mix, not just the usual suspects; and of course our friend from Haarlem, Aad. Getting to the Biesbosch went almost without mishap and when we got there we encountered thick mist. The combination of cold air from a frosty night and the still warmish water of the Biesbosch resulted in a blanket of fine water droplets, commonly called mist. Luckily there was none on the road on the way to Hank, where we started paddling.

Navigating was a challenge but went well – we only consulted an online map once, to confirm our position.

We did need to be wary of other craft, though. We had just crossed the channel to the beach when a large vessel loomed out of the mist, is was quite eerie as there was very little sound, but luckily the captain of the Zilvermeeuw (or was it the Z9, which is fully electric?) was slowly and carefully turning into the channel from the Amer, and we were quite safe.

From the beach we set off through wide channels and narrow creeks, typically Biesbosch. We saw plenty of branches that had been chewed on by beavers, but no beavers. We did see some birds – apart from the mandatory Mallard ducks, swans and coots, we saw silver herons, a fingfisher and some sort of eagle (at a distance!)
We had a short break at the top of Gat van de Zuiderklip, where there is an observation tower. The view was interesting, over the water and fields to the north, as you normally only see things at kayak-level in the Biesbosch.

From here it was a short paddle back via the Sloot van St. Jan to the cars. We still had mist crossing the Spijkerboor but once at the cars the mist was minimal – the Biesbosch proved it has it’s own mini weather system. Maybe the next time we visit it will be sunny, or raining, who knows, but it will be a pleasure!