Three (old) men went paddling, each in a boat, for some sun and fresh air, correctly afloat. The goal was the Biesbosch, natural and pure, they would enjoy that, that’s for sure. After rounding the horse’s head, thru post gap, headed east on the Amer, for lunch and a yap. Tired but satisfied, keeping atrophy at bay, what a way to Wednesday, the day away!
Een spontaan besluit: woensdag naar de Biesbosch! Het helpt als je op deze momenten geen verplichtingen hebt.
De voorspelling was dat het de hele dag regen en weinig wind zou zijn. We zijn geen druppel regen tegengekomen, we hebben zelfs een paar glimpen van de zon opgevangen.
Ons âplanâ was om naar het zuiden te peddelen naar de Amer en dan terug via een meer oostelijke route. Onderweg ontstond de route, die de Amer bereikte via het Postgat, een kleine opening in de stenen golfbreker die vermoedelijk was gemaakt om de postboot de woningen in de Biesbosch te laten bereiken zonder helemaal om te hoeven roeien.
Lunch hadden we op een strand dat in de zomer wemelt van de toeristen, hier waren we de enigen, met slechts een paar lokale bewoners om zich over te verwonderen. De Biesbosch gaat over natuur, en hier zijn een paar glimpen van wat er bijna onder onze voeten gebeurt.
We zagen veel ganzen, een paar roofvogels plus veel drijvende en zwemmende vogels. Veel bewijs van bevers maar geen bevers deze keer. Thuisgekomen hoorde ik op het nieuws dat er een otter was gesignaleerd in de Biesbosch, de eerste in lange, lange tijd. Misschien kwam het uit om ons te ontmoeten, maar we hebben elkaar helaas niet ontmoet.
Iedereen had een geweldige dag en mijn excuses voor het gedicht, dit is de enige plek waar ik mijn gebrek aan talent kan tonen!
Biesbosch (30 March 2023)
Text and photos: Mike
Three (old) men went paddling, each in a boat, for some sun and fresh air, correctly afloat. The goal was the Biesbosch, natural and pure, they would enjoy that, that’s for sure. After rounding the horse’s head, thru post gap, headed east on the Amer, for lunch and a yap. Tired but satisfied, keeping atrophy at bay, what a way to Wednesday, the day away!
A spontaneous decision â letâs go to the Biesbosch on Wednesday! It helps if you have no commitments at these times.
The weather was forecast to be rain all day and slight wind. We didnât encounter a drop of rain, we even had a few glimpses of the sun.
Our âplanâ was to paddle south to the Amer and then back via a more easterly route. The route formed as we went, reaching the Amer via the Postgat, a small gap in the stone breakwater that was presumably made to allow the post boat to reach the homes in the Biesbosch without having to row all the way around.
Lunch we had on a beach that swarms with tourists in the summer, here we were the only ones, with just a few locals to wonder at. The Biesbosch is about nature, and here are a few glimpses of what happens almost under our feet.
We saw many geese, a few birds of prey plus many floating and swimming birds. Lots of evidence of beavers but no spotting this time. When home I heard on the news that an otter had been spotted in the Biesbosch, the first in a long, long time. Maybe it came out to meet us, but we unfortunately didnât meet.
A great day was had by all, and my apologies for the poem, this is the only place where I can display my lack of talent!
Ik kom regelmatig in Rotterdam maar meestal is dat dan om te werken of om de stad zelf te bezoeken. KanoĂ«n doe ik meestal rond Gouda en op de Reeuwijkse plassen. Af en toe vaar ik op zee als Jan een tochtje organiseert en ik tijd heb om mee te varen. Op mijn âbucket vaarlijstjeâ stond al enige tijd een tochtje varen op de Nieuwe Maas door de Rotterdamse Haven.
In mijn kennissenkring heb ik iemand die bij het Rotterdamse Haven Dienst die werkt. Ik had hem eens voorzichtig gevraagd of er wel eens met Kanoâs in het havengebied wordt gevaren. Hij gaf aan dat dit niet verstandig was en dat je niet in de havens mocht varen. Ik had daarom het idee om daar een tochtje te plannen samen met Nieko, mijn kano buddy van de Goudse peddel, maar laten âvarenâ. Totdat Nieko mij vroeg of ik op zondag 5 maart mee wilde om samen met de Kano club Rotterdam deze tocht alsnog te varen.
Het plan was vertrek van het clubgebouw van de Rotterdamse Kano club, om dan via de Boezem naar het Oostplein te varen. Daar verplaatsen we ons te voet met de kano op de kar over het Oostplein en ga je weer te water in het Boerengat. Als je die haven uit vaart via de Boerengat-sluis zit je op de Nieuwe Maas alwaar het echte avontuur kon beginnen. We zouden dan richting het Quarantainestrand varen. Precies de tocht die Nieko en ik voor ogen hadden. De weersvoorspellingen voor 5 maart waren aan de koude kant; 5 graden, wind 4bft en af en toe een winterse bui. Achter af scheen het zonnetje en ik denk dat de wind eerder kracht 2-3 was. Maar we hebben te maken met een weersverwachting en niet met een weersvoorspelling. Ook heb ik wel eens gehoord, slecht weer bestaat niet slecht (kano) kleding wel, dus we hadden ons goed voorbereid.
Rond half tien startte de briefing door de vaarleider Mike, hij legde de route in detail uit en maakte de afspraken dat we op de Maas bij elkaar moesten blijven. Elke haven moesten wachten op elkaar om gezamenlijk de havens over moesten te steken. Ik kan achteraf niet anders concluderen dat de vaar discipline zeer goed was.
Enfin het eerste stuk tot aan Boerengatsluis ging vanzelf, kalm water, bijna geen wind en een klein winters buitje en dat was het. Toen gingen we de rivier op. Op het punt waar we de Maas opvoeren voeren op dat moment veel binnenvaartschepen, watertaxiâs en ook een waterbus. De golven kwamen van alle kanten en varieerden in hoogtes van 50 cm tot 1,5 m. Er was geen enkele logica te ontdekken in de golven en het water klotste alle kanten op. Even dacht ik waar ben ik aan begonnen en vroeg ik me af of dit de hele tocht zo zou doorgaan. Maar zodra we een paar honderd meter hadden gevaren en onder de Zwaan waren doorgevaren werd het een stuk rustiger.
Met de stroom mee voeren we naar het Quarantainestrand waar we precies met laag water aan wal gingen. Op het strandje een lunch genuttigd en een beetje rond gekeken. We zouden, zodra de stroming weer de âgoedeâ kant op zou gaan, richting de Brienenoordbrug gaan varen. En nadat het water weer langzaam de Nieuwe Maas binnen stroomde zijn we ingestapt en hebben we de geplande route vervolgd.
Nu had ik wel eens een tochtplanning-cursus gedaan en daar met stromings-kaartjes, hoog- en laag water lijstjes gewerkt en een tocht gepland, maar ik dacht dat is voor op zee. Ik had ook wel gezien dat Iede in de groeps-chat de getij gegevens had gedeeld maar ik had me niet gerealiseerd dat de stroming op de Nieuwe Maas aanzienlijk kon zijn, daar kwam ik later wel achter.
In de Koningshaven zijn we even gestopt en vroeg Mike wat we wilden; onder de Brienenoord door varen en de route 6 km langer maken of de Boerengatsluis invaren en terugvaren naar de vereniging. Ik had me er niet op ingesteld om dat extra rondje te varen maar iedereen wilde de route wel uitbreiden met die 6 extra kilometers. Mike en Iede waarschuwden wel dat we vanaf de Brienenoord stroom tegen moeten varen. 1-2-3-3-2-1 is de snelheid van de stroom tussen eb en vloed herinnerde ik me van de laatste tochtplannings cursus. M.a.w als de stroom zoân beetje het hoogst is moeten wij terugvaren richting het oude Tropicana zwembad, want daar was in ingang naar de Boerengat Haven.
Oke, dat moest dan maar. Toen begreep ik waarom die getijdetabel was verspreid en dat een goede planning op een rivier als de Nieuwe Maas net zo een must is net zoals een tocht op zee. 3 km tegen de stroom in ging niet vanzelf. We passeerden op een gegeven moment een passagiersboot en er leek maar geen einde te komen aan dat schip zo langzaam leken we te gaan pfffâŠ
Maar uiteindelijk na een klein uurtje varen bereikten we weer de Boerengathaven. Het laatste stukje over de Boezem was heerlijk relaxed. Het werd wel voelbaar kouder dus dat we langzaam bij het eindpunt aankwamen vond ik niet erg. Bij de club aangekomen boten op de auto geladen, droge kleiding aangetrokken en een warm kopje thee gedronken.
Ik kan terugkijken op een hele mooie tocht, goed gepland en begeleidt door Mike. Achteraf heerlijk weertje gehad en als afsluiting een leuk stukje opboksen tegen de stroom in.
Dank Mike voor de organisatie en je begeleiding!
WinterMaas trip
Text: Frank
Photos: Vera & Nieko
I come to Rotterdam regularly, but usually that is to work or to visit the city itself. I usually do canoeing around Gouda and on the Reeuwijk lakes. Occasionally I paddle at sea when Jan organizes a trip and I have time to go along. A trip on the Nieuwe Maas through the Port of Rotterdam has been on my bucket list for some time now.
In my circle of acquaintances I have someone who works at the Rotterdam Port Service. I had once asked him carefully whether canoes are ever used in the harbour area. He indicated that this was not wise and that you were not allowed to paddle in the harbours. That is why I had the idea to plan a trip there together with Nieko, my canoe buddy from the Goudse Peddel, but let it ‘sail’. Until Nieko asked me if I wanted to join on Sunday March 5 to paddle this trip together with the Kano club Rotterdam.
The plan was to leave the clubhouse of the Rotterdam Canoe Club, and then paddle via the Boezem to the Oostplein. There we portage the canoe on the cart across the Oostplein and into the water again in the Boerengat. If you leave that harbour via the Boerengat lock, you are on the Nieuwe Maas where the real adventure could begin. We would then paddle towards the Quarantine Beach. Exactly the journey that Nieko and I had in mind. The weather forecast for March 5 was on the cold side; 5°C, wind 4bft and occasional winter showers. Afterwards the sun was shining and I think the wind was more like force 2-3. But we are dealing with a weather forecast and not a weather forecast. I have also heard that bad weather does not exist, bad (canoe) clothing does, so we had prepared ourselves well.
Around half past nine the briefing by the trip organiser Mike started, he explained the route in detail and made the agreements that we had to stay together on the Maas. Each harbour had to wait for each other to cross the entrance together. Afterwards I can only conclude that the group discipline was very good.
Anyway, the first part to Boerengatsluis went smoothly, calm water, almost no wind and a small winter shower and that was it. Then we went up the river. At the point where we entered the Maas, many inland vessels, water taxis and also a water bus were on the water at that time. The waves came from all sides and varied in height from 50 cm to 1.5 m. There was no logic to be found in the waves and the water sloshed in all directions. For a moment I thought what have I started and wondered if this would continue the whole trip. But as soon as we had paddled a few hundred meters and passed under the Zwaan it became a lot quieter.
We paddled with the current to the Quarantine beach where we went ashore exactly at low tide. Had lunch on the beach and looked around a bit. As soon as the current would go in the ‘right’ direction again, we would paddle towards the Brienenoord Bridge. And after the water slowly flowed into the Nieuwe Maas again, we got in and continued the planned route.
Now I had done a trip planning course and worked with current maps, high and low tide lists and planned a trip, but I thought that was for the sea. I had also seen that Iede had shared the tide data in the group chat, but I had not realized that the current on the Nieuwe Maas could be significant, I found that out later.
In the Koningshaven we stopped for a while and Mike asked what we wanted; paddle under the Brienenoord and make the route 6 km longer or enter the Boerengatsluis and paddle back to the club. I had not set myself up to paddle the extra round, but everyone wanted to expand the route with those 6 extra kilometers. Mike and Iede warned us that we have to paddle against the current from the Brienenoord. 1-2-3-3-2-1 is the speed of the current between low and high tide I remembered from the last trip planning course. In other words, when the current is about the highest, we have to paddle back towards the old Tropicana swimming pool, because there was an entrance to the Boerengat Haven.
OK, so it had to be. Then I understood why that tide table was spread and that good planning on a river like the Nieuwe Maas is just as important as a trip at sea. 3 km against the current was not easy. At one point we passed a passenger boat and there seemed to be no end to that ship so slowly we seemed to be going phewâŠ
But finally after an hour of paddling we reached the Boerengathaven again. The last part about the Boezem was wonderfully relaxed. It did get noticeably colder so I didn’t mind that we slowly arrived at the end point. Boats arrived at the club loaded on the car, put on dry clothes and drank a hot cup of tea.
I can look back on a very nice trip, well planned and guided by Mike
Voor de meesten de eerste serieuzere tocht van dit jaar. Om alles in goede banen te leiden en de tocht tot een succes te maken hebben we Mike en WhatsApp.
Tegen tienen was iedereen er, waren de boten opgeladen en vertrokken we richting Capelle aan de IJssel. Afladen, inpakken instappen en over de trekvaart richting Nieuwerkerk.
Licht windje in de rug. Ideaal om een kennismakingspraatje te maken met de diverse mensen van wel vijf meevarende verenigingen. Bij Nieuwekerk een overdraging in weer verder naar de volgende âhindernisâ, een erg lage brug. De lenigste (twee) kwamen er zelf onder door. De rest maakte per tweetal een vlotje waarbij je op elkaars boot steunt. Volgende keer fotoâs. Via het aquaduct de A20 over verder door de polder richting Zevenhuizen. Uitzicht over de skyline van Rotterdam en Nesselanden. In Zevenhuizen een ijsvogel gespot en links af richting Roerdomp. Allemaal probleemloos de lunchplek bereikt.
In de Roerdomp was het gezellig druk, maar omdat er van tevoren gereserveerd was hadden we met de hele club een mooie plek met uitzicht op de Rotte om de lunch naar binnen te werken. Het harde werk (tegen de wind in terug varen) moest nog beginnen maar we waren al erg tevreden met de prestatie die we geleverd hadden en vonden dat we de lunch dik verdiend hadden. Na de lunch wat af- en aanhakers en daarna weer vrolijk op pad voor de tweede helft.
Hoorde voor het vertrek de Roerdomp?? Met zijn âhoemp â hoemp- hoemp. Mooie vogel die niet makkelijk spot.
De tweede helft was van de Rottemeren terug naar âhuisâ. Voor een flink aantal van ons bekend terrein van bijvoorbeeld van de Tocht naar de oorsprong van de Rotte of de Rottemerenmarathon. Leuk om te zien dat de vaargasten uit Haarlem en Leiden met een andere bril op voeren. Een nieuwe omgeving die blijkbaar mooi is, want er werden best wat fotoâs gemaakt. Grappig dat je dan als âthuisvaarderâ ook even een andere blik op de gewone Rotte krijgt. De wind was zoals beloofd aangetrokken tot 4 tegen. Het tempo liep ietsje terug maar tegen het einde van middag zaten we weer lekker op de club achter een warm drankje. Nog even een kunstje doen met autoâs ophalen en trailer wegbrengen.
En een kort verslagje schrijven. PffffâŠ. ook gelukt.
Van de Haarlemse club kwam bij vertrek de uitnodiging/toezegging voor een leuke culinaire kanoactiviteit.
Midwinter Trip (29 Jan 2023)
Text: Eric
Photos: Alex & Mike
For most this will be the first more serious trip of this year. To ensure that everything runs smoothly and to make the trip a success, we have Mike and WhatsApp.
By ten o’clock everyone was there, the boats were loaded and we left for Capelle aan de IJssel. Unload, pack, board and take the canal to Nieuwerkerk.
Light tailwind. Ideal for an introductory chat with the various people from up to five clubs. At Nieuwekerk a portage in again to the next “obstacle”, a very low bridge. The most flexible (two) went under it themselves. The rest made rafts in pairs where you lean on each other’s boat. Pictures next time. Cross the A20 via the aqueduct and continue through the polder in the direction of Zevenhuizen. View over the skyline of Rotterdam and Nesselanden. Spotted a kingfisher in Zevenhuizen and left towards Roerdomp (Dutch for the bird, the bittern). All reached the lunch spot without any problems.
It was pleasantly busy in the Roerdomp, but because reservations had been made in advance, we had a nice place with a view of the Rotte to eat lunch with the whole group. The hard work (paddling back against the wind) had yet to begin but we were already very satisfied with the performance we had delivered and felt that we had earned lunch. After lunch some leavers and some joiners and then cheerfully on the way again for the second half.
Heard the Bittern before leaving?? With his âhoemp-hoemp-hoemp”. Beautiful bird that is not easy to spot.
The second half was from the Rottemeren back to âhomeâ. For quite a few of us familiar territory of, for example, the trip to the start of the Rotte or the Rottemeren marathon. Nice to see that the paddling guests from Haarlem and Leiden see things through a different lens. A new environment that is apparently quite beautiful, because quite a few photos were taken. Funny that as a âhome paddlerâ you also get a different view of the normal Rotte. The wind had picked up to 4 as promised. The pace slowed down a bit but by the end of the afternoon we were back at the club with a hot drink. Just doing a trick with picking up cars and dropping off the trailer.
And write a short report. PfffâŠ. also succeeded.
Upon departure, received from the Haarlem club the invitation/promise for a fun culinary canoe activity.
Weersvoorspelling: 3Bft., eerst droog en daarna wat regen.
Deelnemers: Mike, Iede, Onno, Debby, Erik, Paul, Adriaan en Heleen.
Yes, een mooie tocht door de Biesbosch op een doordeweekse dag georganiseerd. Dit konden wij, Adriaan en ik, niet voorbij laten gaan.
Na een korte duidelijke briefing, vertrokken we rond kwart over negen met vier autoâs en acht boten richting het pontje bij Kop van ât Land. Na de oversteek over de Merwede was het nog een klein stukje rijden naar Spieringsluis. Daar konden we de autoâs prima even langs de kant parkeren voor het afladen, vlakbij de steiger. Na het afladen en omkleden, de autoâs bij de jachthaven geparkeerd en konden we zo rond half elf te water.
Het was laag water, dus het eerste stuk was wat ploeteren door de waterplanten. Dat was dat, dachten we, maar Mike wist een leuk tussendoor stukje, waar we nog meer laag water tegen kwamen. Peddel weg en maar met de handen vooruit proberen te komen. Een aantal van ons gingen maar lopen, en Erik was zo galant om enkele van ons een extra duw te geven.
Erik demonstreert op de foto, hoe laag het water was.
Daarna doorgevaren via het Gat van den Kleinen Hil richting het Gat van Honderd en Dertig.
Ondertussen was het licht gaan regenen, en toen we bij de Rietplaat aankwamen, om te lunchen, regende het wat harder.
Na de lunch om de Ganze gevaren, via het Gat van de Noorderklip heen, de Sloot van Beneden Petrus en via het Gat van de Hardenhoek weer terug naar het beginpunt. (Grofweg genomen.) Gelukkig was de waterstand inmiddels hoger, dus het laatste stuk varen naar de steiger was een stuk gemakkelijker! En ook ging de zon nog op het laatst schijnen. Moe en voldaan, waren wij om een uur of vier weer thuis.
Het was een prachtige tocht van 18,5km, goed georganiseerd, rekening houdend met ieders wensen, mogelijkheden en onmogelijkheden. Kortom: helemaal TOP!
Round the Biesbosch (20 Oct 2022)
Photos: Mike and Heleen Text: Helen. Weather forecast: 3Bft., first dry and then some rain. Participants: Mike, Iede, Onno, Debby, Erik, Paul, Adriaan and Heleen. Yes, a nice tour through the Biesbosch was organized on a weekday. We, Adriaan and I, could not let this pass.
After a short clear briefing, we left around a quarter past nine with four cars and eight boats for the ferry at Kop van ’t Land. After crossing the Merwede it was still a short drive to Spieringsluis. There we were able to park the cars along the side for unloading, near the jetty. After unloading and changing clothes, the cars were parked at the marina and we were able to enter the water around half past ten.
It was low tide, so the first part was some plodding through the aquatic plants. That was it, we thought, but Mike knew a nice inbetween part, where we encountered even more low tide. Paddle away and try to move forward with your hands. Some of us just started walking, and Erik was kind enough to give some of us an extra push.
Erik demonstrates in the photo how shallow the water was. Then we paddled through the Gat van den Kleinen Hil towards the Gat van Honderd en Dertig.
In the meantime it had started to rain lightly, and when we arrived at the Rietplaat to have lunch, it was raining a bit harder.
After lunch we sailed around the Ganze, via the Gat van de Noorderklip, the Sloot van Beneden Petrus and via the Gat van de Hardenhoek back to the starting point. (Roughly taken.) Fortunately, the water level had risen by now, so the last stretch to the jetty was a lot easier! And the sun was finally shining. Tired and satisfied, we were home at about four o’clock.
It was a beautiful tour of 18.5 km, well organized, taking into account everyone’s wishes, possibilities and impossibilities. In short: completely TOP!
Een rondje om het eiland Tiengemeten is uitgegroeid tot een klassieker. Niet te lang, genoeg luwte als dat nodig is, verschillende instapplekken met goede parkeerplaatsen en een mooie pauzeplek aan een strandje. Voor beginners een ideale eerste kennismaking met groot water.
Op zondag 2 oktober waren er echter geen beginners bij. Die hadden zich afgemeld, geen idee waarom. Zelfs de tochtleider had zich afgemeld dus een zwaar gehavende ploeg met Iede, Elsbeth, Coen, Harm, Ilja en Berend verscheen aan de start.
Tegenwind
Dit keer besloten wij in te stappen via een gammel pontonnetje in Nieuwendijk bij de veerboot naar Tiengemeten. De wind met kracht 3+ woei pal uit het westen. Daarom eerst maar naar de westpunt van het eiland tegen de wind in. Strak langs de kant varend hadden we een ietsie pietsie beschutting achter de rietkragen van Tiengemeten. Eenmaal bij de punt kwam het verzoek van Harm om verder door te varen tot een grote scheidingsboei. âAnders wordt het wel een heel kort rondje,â verklaarde hij. Achter de boei langs lieten we ons terugvallen naar Stad aan het Haringvliet waar een mooi strandje lag met een eendenkadaver dat ik per abuis met mijn kajak verder in het zand drukte tijdens het uitstappen.
Golven in de rug
De terugweg was natuurlijk de beloning na vijf kilometer tegenwind. Lekker windje en golven in de rug langs het hele eiland. Dat schoot aardig op. Ik trok meteen mijn zeiltje op voor een lange âdownwind runâ. Het zoemen van de schootlijn is altijd weer een lekker geluid. Wel is het oppassen geblazen met een zeiltje dat helemaal haaks op de boot uitstaat en de neus van de kajak graag opzij drukt. Zeker in combinatie met de golven die de achterkant juist de andere kant opduwen. De oplossing was dit keer om het zeiltje iets in te trekken zodat de druk meer naar voren ging in plaats van naar opzij. De scheg doet natuurlijk ook wonderen. Iedereen had het naar zijn zin. De gesprekken verstomden, de concentratie ging uit naar goed koers houden met al die rollers van achteren door te kanten, achterwaarts peddelroer te geven of boogslagen te maken.
Bij de oostpunt was de pret voorbij en volgde nog een stukje weer terug met tegenwind naar Nieuwendijk. Dan dat gammele pontonnetje weer op, omkleden, boten opladen en naar de club. Een geslaagd tochtje dat zeker voor beginners is aan te raden.
Vaarders: Mieke (tekst), Susanne, Jan, Mike (foto’s)
De weersverwachting: Wind 4 Bft NW, kans op veel regen en 14° Celsius
Hoewel het weken, zelfs maanden mooi weer geweest is, is er vandaag een omslag in het weer. We laten ons er niet door beĂŻnvloeden en verzamelen rond negen uur bij de club. We laden de kanoâs op een karretje en verlaten om half tien het pand. Aan de overkant bij de steiger demonteren we de karretjes en deze gaan ingeklapt mee de kano in. Een mooi systeem en het werkt perfect.
Het water staat hoog en we moeten een vijftal bruggen onderdoor om bij het Mr U.G. Schilthuis over te kunnen stappen. Twee bruggen zijn wel heel erg laag. Mike hangt scheef aan mijn kano en zo kunnen we er net onderdoor. De steiger waar we uitstappen staat een flink aantal centimeters onderwater en is glad. Gelukkig gaat er niemand onderuit.
We steken het Oostplein over om bij de Boerengatkade weer het water in te gaan.
Jan meldt ons aan bij de Verkeerspost Sector Maasbruggen via marifoon en Mike dringt erop aan om met zijn vieren bij elkaar te blijven voor de veiligheid, maar eigenlijk bedoelt hij natuurlijk gezelligheid.
Zodra we onder de Boerengatbrug uitkomen hebben we een prachtig uitzicht op het Noordereiland. Susanne, Jan en Mike zijn al eerder op de Nieuwe Maas geweest, maar voor mij is het de eerste keer. De oversteek via de punt van het Noordereiland naar de Nassauhaven begint met klotsende golven aan alle kanten. Daarna wordt het rustiger. We varen met de stroom en de wind mee onderlangs het eiland van Brienenoord. Er is weinig vrachtvervoer op het water. Wat een rust!
De combinatie van de stad en haar natuur vormt een geweldig decor onderweg.
We varen door tot waar de Nieuwe Maas overgaat in de Noord en de Lek. Hier steken we over en via Bakkerskil varen we weer terug, maar niet voordat we geluncht hebben op de Kleine Zaag, midden in de natuur. Met ponchoâs, regenbroeken en zitlappen hebben we in de regen onze boterhammen opgegeten. Een korte pauze, want anders koelen we te hard af.
Dus weer verder, met stroming mee maar wind tegen en met steeds meer regen door de Sliksloot naar de Sliksloothaven. Ondertussen maken we een groepsfoto in de stromende regen met de Algerabrug op de achtergrond.
We varen een klein stukje op de Hollandsche IJssel om vervolgens weer de Nieuwe Maas op te gaan. Vanaf hier voel je de stroming goed. Het laatste stuk naar het Boerengat gaan we nog een keer door de golven en aangezien we al een flink aantal kilometers achter de rug hebben vond ik dit het meest pittige stukje van de tocht.
Met de kanoâs op de karretjes lopen we terug over het Oostplein, dit keer met meer bekijks.
De waterstand is gelukkig gezakt en moeiteloos varen we onder de bruggen terug meteen de sluis in.
Na 26,5 kilometer in- en ontspanning zijn we om 15:20 terug bij de club, moe maar zeer voldaan.
Maas Bridges Tour (18 Sep 2022)
Paddlers: Mieke (text), Susanne, Jan, Mike (photos)
The weather forecast: Wind 4 Bft NW, chance of a lot of rain and 14° Celsius
Although the weather has been nice for weeks, even months, today the weather has changed. We don’t let it affect us and gather at the club around nine o’clock. We load the kayaks on trolleys and leave the club at half past nine. On the other side at the jetty we dismantle the trolleys and pack them into the kayaks. A nice system and it works perfectly. The water is high and we have to go under five bridges to reach the Mr U.G. Schilthuis to be able to portage. Two bridges are very low. Mike hangs sideways on my kayak and we can just pass under it. The jetty where we get out is quite a few centimeters underwater and is slippery. Fortunately no one falls. We cross the Oostplein to enter the water again at the Boerengatkade. Jan reports us to the Maasbruggen Sector Traffic Post via mariphone and Mike insists that the four of us stay together for safety, but of course he means fun. As soon as we come out under the Boerengatbrug we have a beautiful view of the Noordereiland. Susanne, Jan and Mike have been on the Nieuwe Maas before, but for me it is the first time. The crossing via the tip of the Noordereiland to the Nassauhaven starts with sloshing waves on all sides. Then it gets gentler. We sail with the current and the wind below the island of Brienenoord. There is little freight transport on the water. What a rest! The combination of the city and its nature forms a great backdrop along the way. We paddle on to where the Nieuwe Maas changes into the Noord and the Lek. Here we cross over and via Bakkerskil we paddle back, but not before we have lunch on the Kleine Zaag, in the middle of nature. We ate our sandwiches in the rain, wearing ponchos, rain pants and seat pads. A short break, otherwise we will cool down too much.
So on again, now with the current but against the wind and with more and more rain through the Sliksloot to the Sliksloothaven. There we take a group photo in the pouring rain with the Algera Bridge in the background.
We paddle a short distance on the Hollandsche IJssel and then go down the Nieuwe Maas again. From here you can feel the current well. The last part to the Boerengat we go through the waves again and since we have already covered quite a few kilometers I experienced this as the most challenging part of the trip.
With the kayaks on the trolleys we walk back across the Oostplein, this time with more curious spectators. Fortunately, the water level has dropped and we effortlessly sail back under the bridges straight into the lock.
After 26.5 kilometers of effort and recreation we are back at the club at 15:20, tired but very satisfied.
Scroll down for English Tekst: Mike Fotoâs: Onno, Mike, Iede
Na de succesvolle kampeertrip vorig jaar besloot ik een herhaling te organiseren, in het Sneekermeergebied, waar ik 3 jaar eerder op een familievakantie had gepeddeld. Ik had een boerderijcamping vanaf het water gezien, in Terherne; dat zag er ideaal uit, dus waarom niet proberen?
On Sunday 26th July, the most recent graduates of Kano Club Rotterdam beginner classes took to the water for their first excursion beyond the Plas. The tour began with the group paddling up the Rotte, portaging when necessary to reach the Bergse Voorplas. After a brief tour of the new Plas, we headed into the canals of Hillegersberg-Schiebroek. Tight and narrow, it took all of the skills learned on the Plas over the last four weeks to manoeuvre between the private boats and turn the tight corners. Low bridges introduced new paddling techniques, a forward stroke from the horizontal position.
Kano Club Rotterdam (KCR) was als fusieclub nog maar twee dagen oud toen de eerste gezamenlijke tocht al van start ging op zondag 3 juli. Bestemming: Grevelingen, met vijf âNever Dryâersâ (Iede, Ilja, Henk, Mieke en Berend) en twee âRCCâersâ (Bert en Sam). Een bijzondere dag, wetend dat KCR wellicht nog decennialang zal bestaan en er nog duizenden tochten, races, marathons of triathlons zullen volgen onder die vlag. Wat alle leden vanaf nu ook bedenken en doen, het zal altijd een KCR-ding zijn. We voelden ons als de eerste mens op de maan.
