Wat: Familie-kanoweekend 2023 Waar: Nationaalpark de Weerribben Wanneer: 18-21 mei Deelnemers: 8 volwassenen en 8 kinderen in de leeftijd van 7 â 13 jaar Accommodatie: Watersportcamping Tussen de Diepen, Blokzijl Tekst en foto’s: Amelia
Nadat we ons hadden geĂŻnstalleerd in de trekkershuisjes en de safaritenten was er nog tijd om een tochtje te maken naar het dorpje Blokzijl. Blokzijl was in de 17 e eeuw een welvarend dorp omdat het de toegangspoort naar de Zuiderzee was. Dat is ook goed te zien aan de stenen huizen die rond de jachthaven in het oude dorpshart te vinden. Sfeervolle restaurantjes en winkels die nu in de huizen gevestigd zijn, maken van het dorp een toeristische trekpleister. Nadat we ons welverdiende ijsje op hadden, klommen we weer in de kanoâs en kajakken om terug te varen. Eenmaal terug staken de volwassenen de barbecue aan en speelden de kinderen meerdere potjes Weerwolven. Rond 23 uur lag iedereen in bed en was het stil op de camping.
De volgende dag vetrokken we vanaf de camping richting het noorden. We voeren door een landschap van moeras en rietvelden. De fauna die we tegen kwamen bestond uit libellen, libellen en nog meer parende libellen. Maar ook ooievaars en zwaluwen waren volop zichtbaar.
De vrijdag- en zaterdagavond brachten de kinderen op dezelfde manier als de donderdagavond: Weerwolven spelen. Kanoënde Weerwolven in de Weerribben.
De tocht op zaterdag begon (en eindigde) op camping de Kluft, in Ossenzijl. De vaarroutes in dit gebied worden druk bevaren door recreanten, die niet allemaal evenveel vaarervaring hebben. Het landschap hier is minder plat, langs de oevers groeien meer bomen en kun je op meerdere plekken aanleggen om te pauzeren. Camping de Kluft is een iets grotere camping met meer faciliteiten maar ook gelegen aan het water waardoor het mogelijk is in je kajak direct van de camping te vetrekken.
Wanneer gaan we weer? Weerwolven in de Weerribben?
Wist je dat gezinsleden tot 16 jaar maar ⏠25,00 aan contributie betalen bij Kano Club Rotterdam? Meldje zoon of dochter snel aan, want het is superleuk om samen te varen en deel te nemen aan dit soort kampeerweekenden, zoals je net gelezen hebt!
13 mei organiseerden we weer een kanotriatlon: 5 km kanoën, 25 km fietsen en 5 km hardlopen en dat allemaal op en rondom de Kralingse Plas. De 24 deelnemers kwamen vanuit het hele land en mede door het goede weer en de fantastische inzet van de vrijwilligers, was het weer een geslaagde editie. Winnaar dit jaar was Remko van der Lugt van Kano Club Rotterdam met een eindtijd van 1 uur, 28 minuten en 44 seconden. Snelste dame was Majken Juul Jensen in een tijd van 1 uur, 45 minuten en 42 seconden.
Ook in 2024 organiseren we weer een kanotriatlon, traditioneel op de tweede zaterdag in mei.
Scroll down for English Tekst: Mike Foto’s: Marianne & Mike
Op deze zondag hebben we weer een rondje gemaakt om het eiland Tiengemeten! Dit was een opstap voor mensen die voor het eerst open water wilden proberen, maar we hebben het eiland in het verleden vele malen rondgepeddeld. Het was bijna windstil, zo’n 18° C en het water koel. Er was ook weinig verkeer, de jachten willen wind en voor de fossiele boten moet het warmer zijn, neem ik aan.
Er zijn twee hoofdroutes om rond het eiland te peddelen: beginnend bij de veerboot aan de noordkant van het eiland en er omheen met een lunchstop bij Stad aan ’t Haringvliet, of startend vanaf de Haringvlietbrug in het oosten met dezelfde lunchstop. De eerste is ongeveer 19 km, de laatste ongeveer 25 km. We deden de kortere route en de reis was zeer aangenaam â niet te warm en met een wazige start waardoor de horizon mystiek leek.
Route van vandaag in groen (19 km), de andere route in rood (25 km)
Een ander gezicht van Tiengemeten is dat je niet precies kunt voorspellen wat voor weer het wordt, op deze tocht was er onweer voorspeld voor de middag, maar we hadden helemaal geen regen totdat we goed en wel op weg waren naar huis in de auto’s. Zoals bij elke tocht op open water, is het hebben van een back-upplan voor verrassingen in het weer essentieel, zelfs als dat betekent dat je alleen maar kunt omkeren.
Een rondje Tiengemeten blijft een vaste onderdeel van Kano Club Rotterdam, omdat het relatief dichtbij is en de vele gezichten ervoor zorgen dat we veel verschillende tochten op dezelfde route kunnen maken. Het is ook de moeite waard om een dagtocht te maken om te wandelen of fietsen op het eiland en te genieten van de natuur, vooral de vogels.
We komen terug!
The Ten Faces of Tiengemeten (7 May 2023)
Text: Mike
Photos: Marianne & Mike
On this Sunday we did a lap of the island Tiengemeten, again! This was a starter for people wanting to try open water for the first time, but we have lapped the island many times in the past. Today was almost windless, about 18° C and cool water. There was also little traffic, the yachts want wind and for the fossil-boats it needs to be warmer, I assume.
There are two main routes to paddle around the island, starting at the ferry on the north of the island and lapping it with a lunch stop at Stad aan ât Haringvliet, or starting from the Haringvliet bridge on the east with the same lunch stop. The former is about 19 km, the latter about 25 km. We did the shorter route, and the trip was very pleasant â not too hot and a hazy start which made the horizon appear mystical.
Todayâs route in green (19 km), the other route in red (25 km)
This is one face of Tiengemeten. I was expecting it to be a bit boring, as weâd paddled before with zero wind on a warm day and I found it less interesting â straight forward and too hot. That is another face. The prevailing wind is of course from the south-west. Weâve also paddled in the winter with a strong wind from the north, which meant waves all the way and a robust paddle from the lunch spot to the north shore, before heading back to the bridge. That was an invigorating trip, I slept well that night!
Other times weâve had less wind but rain and overcast weather, also times with many motor boats allowing us to surf in the wakes. One of the best faces of this trip is when there is a strong westerly wind, when we paddle against the wind to a well-earned lunch, then paddle back on the southerly leg, surfing as much as possible on the waves that the wind has blown up for us, we reach abnormal speeds this way!
A different trip, a different face
Another face of Tiengemeten is that you canât predict exactly what the weather will be, on this trip there was a thunderstorm predicted for the afternoon, but we had no rain at all until we were well on the way home in the cars. As with any open water trip, having a backup plan for surprises in the weather is essential, even if it means just turning around.
A lap of Tiengemeten will continue to be a staple of Kano Club Rotterdam, as it is relatively close, and itâs many faces mean that we can have many trips on the same route. Itâs also worth visiting for a day trip to walk or cycle on the island and enjoy the nature, especially the birds.
Twee nieuwe bestuursleden zijn sinds maart aan het werk. Een penningmeester en een secretaris. Hoe bevalt dat? Is het te combineren met een drukke baan? En waarom doen zij het?
Sophie Nooteboom (secretaris) en Vincent Bourgonje (penningmeester)
Vincent Bourgonje (37) kreeg opeens de vraag voorgelegd: wil je penningmeester worden? âIk ben nu twee jaar lid van KCR dus vind ik het wel tijd dat ik iets terug doe voor de club. Ik heb geen moment getwijfeld.â
Sophie Nooteboom (51) kwam erbij als secretaris. Ook zij had geen bedenkingen. âVeel mensen zouden het gedoe vinden. Maar ik denk dat het hele leven gedoe is. Het is een kwestie van doseren. Ik kan maar zoveel negatieve dingen handelen. Wat mij helpt is mediteren, dat doe ik dagelijks. Dat helpt mij.â
Doel Beiden hadden meteen een doel voor ogen zodat âneeâ zeggen niet zo voor de hand lag. Vincent zegt het kort en krachtig: âEen nieuw gebouw.â Sophie ziet de verbinding leggen bij KCR als haar belangrijkste opdracht. âEr zijn sinds de fusie veel meer disciplines, kennis en kunde beschikbaar. De passie binnen de club spat ervan af maar soms botst het doordat mensen gewoontedieren zijn. Je doet iets al jaren op dezelfde manier en opeens moet het anders. Ik zou graag een middenweg willen vinden.â
Verontwaardigd Zelf botste ze ook even nadat ze de kachel had laten branden en een vaartocht met Canadezen niet had genoteerd in het logboek. Dat leidde tot een verontwaardigde reactie op de KCR-groepsapp. âIk vond dat pijnlijk en tegelijk een teken van hoe groot de betrokkenheid is.â Ze bood haar excuses aan in dezelfde app, waaruit bleek dat ze niet uit vergeetachtigheid had gehandeld (de kachel hield ze aan voor iemand anders, het logboek invullen leek haar niet nodig omdat de tocht al lang en breed was aangekondigd).
Ze vond het incidentje leerzaam. âHet onderstreept het belang van transparantie en laagdrempeligheid. Door die openbare app worden dingen sneller duidelijk. Dat maakt alles ook wel wat laagdrempeliger. Je ziet dat mensen zich betrokken voelen, zoals bij de kachel en het logboek. Zoiets maakt het hopelijk gemakkelijker voor anderen om zich ook meer bij de les te voelen. Niet zo van âAch, laat mij maar, ik doe er niet zo toe.â
Die open houding kan ook meer vrijwilligers kweken. Vincent: âIk denk dat je dan sneller geneigd bent om âjaâ te zeggen als anderen je vragen iets te doen. Zo heb ik een keer vrijwillig geholpen bij de parasporters. Gewoon omdat ze het mij vroegen en omdat het iets heel simpels was.â Sophie ging een dag bij een boei zitten tijdens het Nederlands Kampioenschap. âHet is soms een kwestie van iets dat op je pad komt en waar je graag verder mee wilt gaan.â Ze veert even op: âIk ben bijvoorbeeld ook vrijwilliger in het Kralingse Bos. Je leert hoe rijk het planten-leven daar is, dat de exoten teruggedrongen moeten worden. De reuze berenklauw moet ik eruit graven. De oorspronkelijke berenklauw juist niet. Geweldig!â
Kajett Vincent (wetenschappelijk onderzoekscoördinator bij Het Oogziekenhuis) kwam twee jaar geleden in Rotterdam wonen. Samen met zijn toenmalige vriendin bedacht hij te gaan kanoĂ«n. Een proefvaart beviel goed evenals de introductiecursus. Iede suggereerde een Kajett. Dat is nu Vincents favoriete boot naast de Canadees. Met zijn vriendin is het uit. âZe doet nu wildwater, heb ik gehoord.â Hij vindt het nog steeds mooi op het water, zoals onlangs tijdens de Lingetocht. âHet ging regenen, dat is wel knus. Als je goed bent gekleed.â Sophie (als ZZPâer implementeert zij software voor de inzet van extern internationaal personeel) is al lid sinds 2010. Naast de Canadees is zij vooral graag bezig met K1 en K2. âOud-voorzitter en seniorlid Ad Schlappi riep tegen mij: âje krijgt een kratje bier als je overeind blijft.â Nou, dat gebeurde. Ik geniet nog steeds van de techniek, het blad op het water voor de balans en luisteren naar anderen. Er is zoveel te winnen met een beetje meer efficiĂ«ntie. Ik blijf daarmee bezig. Zo gebruik ik nog steeds te weinig mijn benen.â Grijpt naar haar krachtige schouders: âNog te veel vanuit hier.â
Inwerken Als penningmeester en secretaris zijn beiden zich nog een beetje aan het inwerken. Vincent doet het nu nog even rustig aan omdat hij ook net een nieuwe baan heeft bij Het Oogziekenhuis. Eind mei wil hij volledig inzetbaar zijn als penningmeester. Dit werk voor de club past hem prima omdat hij veel thuis kan doen. âEn gelukkig heb ik een gunstige werkweek met geregeld een lang weekeind.â Sophie voelt duidelijk dat ze in een soort leertraject zit. Waar ligt die sleutel ook al weer? Hoe zat dat nou? âIk moet nog veel dingen opvragen. Door de fusie zijn er ook meer bestuursoverleggen. Die moet ik wettelijk allemaal notuleren. Informeel overleggen aan de koffietafel zonder pen en papier mag niet meer.â
Tekst en foto’s: Sophie Deelnemers: Paula, Danique, Joost, Elisabeth, Jean Paul, Sophie
Op 22 April 2023 zijn we met een groep van 7 open kanoĂ«rs de Linge af gevaren. Het leuke van een open kano is dat je alles wel mee kan nemen. Dit was vooral voor zoân vroege lente dag perfect. We zouden een âs ochtends een zonnetje hebben en in de middag zou het mogelijk regenen en misschien zelfs wel onweren.
Jean Paul en Elisabeth waren het meest avontuurlijk en een dag van tevoren in de buurt van Leerdam op een natuurcamping gaan overnachten. Ze weten inmiddels waar je in Leerdam de beste koffie kunt drinken en volgens hen is het Glasmuseum is echte aanrader.
Joost had een auto met trekhaak bij My Wheels gereserveerd, zodoende konden we dankbaar gebruik maken van de trailer. De trailer maakte dat we heel veel opties hadden om uit te kiezen, want we konden genoeg boten meenemen. Uiteindelijk zijn Danique en Vincent samen in een boot gestapt, Paula, Joost en Sophie zijn alle drie solo gaan varen.
De Veerman, Heukelum
Eenmaal de boten geladen zijn we op pad gegaan naar Heukelum. Daar kan je op de Lingewal mooi de auto en trailer parkeren. Jean Paul en Elisabeth kwamen op hetzelfde tijdstip aangevaren en hebben ons geholpen met de boten naar het water te brengen.
En zo begon onze officiële open kano tocht vanuit Heukelum, in het zonnetje, met de wind in de haren, de zingende vogels, de zoete bloesemgeur kwam ons tegemoet. Het was vergeleken met de Rotte best rustig. Zo af en toe roeiers, hier en daar een motorbootje, het voelde als of we de Linge voor onszelf hadden. Voor onszelf met een heleboel eieren dan wel, want op een zeker punt zagen we zo veel eieren drijven dat sommige even dachten dat iemand heel veel golf ballen het water in had geslagen.
Lingebrug
Als je richting Leerdam vaart, vaar je onder de Lingebrug door, die bijzonder poëtisch is. Op iedere pijler staat een gedicht geschreven van Hestia Peek, een dichteres (ze is 39 jaar jong gestorven). Het is niet moeilijk in te voelen dat Hestia (naast dichteres ook kanoër) van het water hield.
We voeren verder richting Leerdam en zijn via de zij armen Leerdam door gevaren. Iets verder kom je dan weer terug de Linge in. Genietend van de boomgaarden, de natuurgebieden zijn we verder de rivier op gevaren en op zoek gegaan naar een plek om te lunchen. We waren al gewaarschuwd van tevoren dat het lastig kan zijn om ergens een plek aan de kade te vinden. Gelukkig hadden we Jean Paul mee, die vrienden maakte met een van de bewoners en hierdoor konden we even uitvouwen, wat eten, op een mooi stuk stijger aan het uiteinde van een lange tuin.
Terwijl we aten (diverse broodjes, koekjes en de lokale krakelingen!), bewonderden we een roofvogel die duidelijk zijn zinnen op de piepjonge felgele dobberende ganzenkuikens had gericht. We hadden graag een vogelkenner in ons midden gehad; was het een buizerd of toch een kiekendief? ⊠We aanschouwden het spektakel, maar we wisten het niet.
Na de lunch werd toch nog even op een weer app gekeken, en ja hoor, waar we voor gewaarschuwd waren, dreigde toch echt te gebeuren; een grote deken van wolken dreef vanuit BelgiĂ« Nederland in met hier en daar dreigende onweersbuien. We trokken gauw onze regenkleding aan, Jean Paul bedankte de eigenaar van de tuin en we gingen weer de rivier af op naar Heukelum. We waren het met zân allen erover eens dat varen in de regen echt wel wat heeft, de rust op het water, het geluid van de druppels op je regenjas de jonge kalfjes langs de water kant die met ons mee renden, en de vogels die zich nergens wat van aantrekken. Aangekomen bij Heukelum hebben we nog een wandelingetje het dorp in gemaakt wat we eenieder kunnen aanraden en bij De Zwaan hebben we koffiegedronken met een stukje appeltaart. Jean Paul en Sophie hebben nog aan hun dart gooi techniek gewerkt. En zo hebben we een veelzijdige tocht afgerond.
Molenkade in Heukelum
Ben je door dit verslag geĂŻnteresseerd geraakt in het varen in de open kano? Meld je dan aan voor onze openkano-cursus, door een mail te sturen naar instructie@kanoclubrotterdam.nl. Je leert dan de belangrijkste technieken op 3 woensdagavonden, de eerste op 10 meiaanstaande.
Tekst: Harm Foto’s: Marianne en Mike Deelnemers: Erik H., Froukje, Hanneke, Harm, Ilja, Marianne, Mike, Nena, Tom
Op zaterdagochtend 16 april 2023 vertrokken negen KCR-ers met de volle kanotrailer naar Kanovereniging Meander in Baarn. Preciezer gezegd: het leuke houten clubhuis van KV Meander staat in het dorpje Eembrugge op het Ocrieteiland.
Ocriet blijkt een kunststeen te zijn; met het polijsten/schuren van een mengsel van steenkorrels en cement (later met hars) werden, door de firma Bruynzeel, vanaf 1939 aanrechtbladen en lavetten gemaakt; hiervoor stond er een fabriek op dit eilandje en vandaar dat het eilandje de officiĂ«le naam âOcrieteilandâ heeft. De industrie op het eilandje is inmiddels uitgedoofd en de natuur heeft het overgenomen; kortom een mooie groene plek voor KV Meander.
Vijf enthousiaste leden van KV Meander stonden ons op te wachten met koffie; kano inpakken en we gingen peddelen op het slingerende riviertje de Eem.
In alle namen hier zit het woord âEemâ; we peddelden op de Eem langs de Eemdijk, van Eembrugge langs het dorp Eemdijk naar het Eemmeer en keken daar op de Eemmeerdijk. We gingen overigens naar Spakenburg.
Voor we in Spakenburg aankwamen moest er wel flink gewerkt worden. Er stond een noordoostelijke windkracht 4 en het was een graad of 12. De Eem ligt noord-zuid en op het Eemmeer voeren we naar het oosten met golf-opbouw vanuit het noorden; kortom best woelig water met niet te hoge golven en met flinke tegenwind.
Beetje info uitwisselen over kanoâs, methode van lesgeven etc. met de leden van Meander en na 10 km landen we op het strandje van Spakenburg. De historische haven van Spakenburg ligt vol met recreatieve boten zodat kanoâs beter op het strandje kunnen blijven. Er liggen veel historische houten vrachtbootjes (geschat op 8 m lang en 3 m breed) waar veel aan gerestaureerd is/wordt; veel houten masten leken recent vernieuwd (waarschijnlijk n.a.v. de gebroken masten op de bruine vloot in de afgelopen jaren) en er ligt een oud werfje met 3 hellingen die nog in gebruik zijn. Er was markt; onze begeleiders lieten ons de haven zien en we landen bij een viswinkel om verse kibbeling of een broodje vis te kopen; lekker!
Terug op het strandje waren de âbootoppassersâ Tom en Mike inmiddels wel voldoende uitgewaaid en afgekoeld door de stevige, koude wind; ze âbewogenâ nog wel. De wind was inmiddels wat gedraaid naar het noordwesten en beetje toegenomen zodat we op het Eemmeer opnieuw flink moesten werken om terug te varen; naast de chillfactor konden we oefenen met tegenwind en flink klotsend water; iedereen kon de situatie goed de baas.
Na opnieuw 10 km peddelen waren we terug bij Meander; daar zorgde Marianne voor soep zodat we opgewarmd de terugreis aanvaardden.
Met dank aan de organisatie; leuk om een tocht te varen met een andere kanovereniging; zo wordt voorzien in mooie vaarroutes, lokale kennis, aanspraak, parkeerplek etc.
Text: Harm Photos: Marianne and Mike Participants: Erik H., Froukje, Hanneke, Harm, Ilja, Marianne, Mike, Nena, Tom
On Saturday morning on april 16 2023, nine members of KCR left with the full canoe trailer for Kanovereniging Meander in Baarn. More precisely: the nice wooden clubhouse of KV Meander is located in the village of Eembrugge on the Ocrieteiland.
Ocrite turns out to be an artificial stone; by polishing/sanding a mixture of stone granules and cement (later with resin), the Bruynzeel company made countertops and lavettes from 1939. Before this there was a factory on this island and that is why the island has the official name ‘Ocriet Island’. The industry on the island has now died out and nature has taken over; in short, a nice green place for KV Meander.
Five enthusiastic members of KV Meander were waiting for us with coffee. We packed up our kayaks and went paddling on the meandering river Eem.
In all the names here is the word “Eem”; we paddled on the Eem along the Eemdijk, from Eembrugge past the village of Eemdijk to the Eemmeer and looked at the Eemmeerdijk there. By the way, we went to Spakenburg.
Before arriving in Spakenburg we had to work hard. There was a northeasterly wind force 4 and it was about 12°C. The Eem lies on the north-south axis and on the Eemmeer we sailed to the east with wave build-up from the north; in short, quite choppy water with not too high waves and with a strong headwind.
We exchanged information about canoes, method of teaching, etc. with the members of Meander and after 10 km we land on the beach of Spakenburg. The historic harbour of Spakenburg is full of recreational boats so that kayaks can better stay on the beach. There are many historic wooden cargo boats (estimated at 8 m long and 3 m wide) that have been or are being restored; many wooden masts seemed recently renewed (probably due to the broken masts on the brown fleet in recent years) and there is an old wharf with 3 slipways still in use. There was a market. Our guides showed us around the harbor and we landed at a fish shop for fresh kibbeling or a fish sandwich. Yummy!
Back on the beach, the ‘boat keepers’ Tom and Mike had been sufficiently blown about and cooled down by the strong, cold wind; but were still mobile. The wind had now turned a bit to the northwest and increased a bit so that we had to work hard again on the Eemmeer to paddle back. In addition to the chill factor, we were able to practice with a headwind and a lot of sloshing water. Everyone handled the situation well.
After another 10 km of paddling we were back at Meander; there Marianne provided soup so that we warmed up and returned home.
Thanks to the organization; nice to paddle a trip with another canoe club; we were provided with beautiful paddling routes, local knowledge, the chance to talk with other people, parking space, etc.
Na de laatste WinterMaastocht werden we door onze kajakvrienden van De Trekvogels in Haarlem uitgenodigd om deel te nemen aan hun seizoensopening en er een weekend van te maken door op zondag een tochtje aan te plakken, op zee of op de grotere wateren landinwaarts.
Zaterdag stapte we bij het hostel waar we zouden verblijven om vervolgens de 1,5 km naar het Trekvogels clubhuis te peddelen. Hier gingen de Haarlemmers het water op en een groep van zo’n 25 peddelaars – allemaal enthousiast ondanks het grijze en miezerige weer – vertrok in zuidelijke richting. We peddelden richting het historische hart van Haarlem, afslaand naar het westen bij de indrukwekkende Molen De Adriaan, waar met serieuze moeite een foto werd gemaakt. 25 kajakkers in de rij krijgen voor een foto is als katten hoeden!
Toen we verder gingen, zagen we aan onze linkerhand de kenmerkende St. Bavokerk, de torenspits boven de skyline uitstekend. Het deed me denken aan een van mijn favoriete schilderijen, “Gezicht op Haarlem met bleekvelden” van Jacob van Ruisdael.
Vandaar gingen we naar het westen richting het groen en stopten bij het Brouwerskolkje. Het was vanaf de 17e eeuw een waterwingebied, bekend om het daar opwellende schone duinwater dat werd gebruikt door de bierbrouwerijen in Haarlem. Hier werden de appeltaart en slagroom naar behoren uit de kajaks gehaald en werd de lente gevierd.
Hierna peddelde het merendeel terug naar de club, terwijl onze Haarlemse gastpersonen de Rotterdamse trekkers op een andere route verder naar het zuiden namen, door Aerdenhout en langs Heemstede, waar we lunchten met heerlijke soep, broodjes en mini chocolade paaseitjes.
Hier volgde een lange peddel, zuidwaarts naar Bennebroek en dan oostwaarts gevolgd door noordwaarts over de Ringvaart via Cruquius terug naar Haarlem. We stopten even bij de Schouwbroekerplas â vooral om de paaseieren op te eten â voordat we weer verder gingen langs enkele indrukwekkende huizen langs het Spaarne, plus wat kinderen van KR&ZV Het Spaarne die leerden roeien. We slingeren terug naar het centrum van Haarlem, onder de Melkbrug door, een ongelijkarmige draaibrug over het Binnenspaarne in Haarlem uit 1887.
Terug bij de club vertrokken we van onze gastpersonen en haastte ons terug naar het hostel voor een douche en diner. Het dinerbuffet was redelijk goed voor een hostel, hoewel we ons door een kudde Britse en Belgische schoolkinderen moesten vechten om er te komen. We hadden allemaal wat tijd voordat sommige mensen de hele nacht gingen slapen, terwijl anderen lagen te luisteren naar het gesnurk, geratel van stapelbedden en de enige telefoon die niet op stil was gezet.
Op zondag hadden we een goed ontbijt voordat we weer vertrokken van het hostel naar de club. Hier werden we nog een keer begroet door onze gastpersonen, voordat we vertrokken tegen de wind van 5 Bft – ook al was het geen 5 Bft het voelde zo aan, en nogal fris ook. De zon begon na een tijdje te schijnen terwijl we naar het noorden peddelden over het Spaarne, dan links bij Fort bezuiden Spaarndam, een bunker van de Stelling van Amsterdam (UNESCO erfgoed), gebouwd in 1882-1903. Interessant genoeg herbergt het de kanoclub Spaarndam en een kinderopvang. Na een zeer korte overbrenging vochten we verder naar het noorden, elk meestal in hun eigen gedachten verzonken, terwijl we genoten van de confrontatie met de wind.
Terug peddelen was relaxed: de wind aan onze kant, een stop bij Fort bezuiden Spaarndam voor koffie en appeltaart; de laatste kilometers (van de 20) werden met gemak afgelegd.
Nadat we onze gastpersonen bij het Trekvogels-clubhuis hadden bedankt en hadden verzekerd dat we elkaar weer zouden ontmoeten, maakten we het laatste water naar het hostel en droge kleren af, voordat we naar huis gingen.
Haarlem is een prachtige stad met vriendelijke en gastvrije kano-/kajakmensen. We hadden het geluk ze samen te zien, en â in ieder geval op zondag â bij mooi weer. Veel dank aan de organisatoren!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Haarlem Weekend (1-2 april 2023)
Text: Mike
Photos: Vera, Jan-Willem
After the last WinterMaas trip we were invited by our kayak friends from The Trekvogels in Haarlem to participate in their opening of the season, and make a weekend of it by tagging a trip on on Sunday, either on the sea or on the larger waters inland.
We arose early on Saturday to be able to drop our stuff at the hostel where we were to stay, change into our paddling outfit and paddle the 1,5 km to the Trekvogels clubhouse. Here the Haarlem folks took to the water and a group of about 25 paddlers – all keen despite the weather, which was grey and drizzly â set off in a southerly direction. We paddled towards the historic heart of Haarlem, turning west at the impressive Molen De Adriaan, where with serious effort a photo was taken. Getting 25 kayakers in line for a photo is like herding cats!
Going further we saw the landmark St Bavo Church on our left hand side, the spire reaching above the skyline, reminding me of one of my favourite paintings, âGezicht op Haarlem met bleekveldenâ by Jacob van Ruisdael.
From there we headed out west towards the greenery and stopped at the Brouwerskolkje. From the 17th century the clean dune water welling up there was used by the beer breweries in Haarlem. Here the apple pie and cream were duly extracted from the kayaks and the celebration of spring continued.
After this the majority paddled back to the club, while our Harlem hosts took the Rotterdam rascals (good names for baseball teams!) on a different route further south, through Aerdenhout and past Heemstede, where we had lunch of delicious soup, bread rolls and mini chocolate easter eggs.
I must reflect on an incident in Heemstede, where we turned into a side water to portage across to the Ringvaart. At the end was a patch of grass just wide enough for one kayaker to exit at a time. But this was occupied by a motorboat, and about 5 or 6 people trying to extricate the boat from the clutches of gravity and the water. This was taking some time, and while we waited a man came up to the edge and announced that we were not actually allowed to paddle there as it was privately owned water. Here a discussion slowly mounted into an argument with a few kayakers, as to why there was no sign, and how did we know he was who he said he was, etc. Either he was being reasonable and the kayakers were pugnacious, or the other way around, or maybe both, I no longer have any active recollection of the incident. Anyway we left them all with the floundering craft and paddled the extra 5 km or so to get around the portage, making the total distance 32 km for the day.
Here followed a long paddle south to Bennebroek and then eastwards followed by northwards on the Ringvaart via Cruquius back to Haarlem. We stopped for a short break at the Schouwbroekerplas â mainly to try and finish the easter eggs â before heading off again past some impressive houses along the Spaarne, plus some kids at KR&ZV Het Spaarne learning to row. We wound back into the centre of Haarlem, passing under the Melkbrug, an eccentrically-armed swing bridge over the Binnen Spaarne in Haarlem, dating from 1887.
Back at the club we to leave of our hosts and sped back to the hostel for a shower and dinner. The buffet dinner was pretty good for an hostel, although we had to fight through a herd of British and Belgian school kids to get to it. We each had some own time before some people went to sleep all night, while others lay listened to the snoring, rattling of beds parts and the one telephone that hadnât been switched to silent.
On Sunday we had a good breakfast before setting off from the hostel to the club once more. Here we were greeted by our hosts once more, before setting off into the 5 Bft wind â even if it wasnât 5 Bft it felt like it, and rather chilly too. The sun started shining after a while as we paddled north up the Spaarne, before heading off at Fort bezuiden Spaarndam, a bunker of the UNESCO-listed Stelling (defence line) of Amsterdam, constructed in 1882-1903. Interestingly enough it houses the Canoe Club Spaarndam and a child care centre. After a very short portage we battled further north, each lost in their own thoughts most of the time, as we relished the face-off with the wind.
Paddling back was relaxed: the wind on our side, a stop at Fort bezuiden Spaarndam for coffee and apple pie; the last few kilometres (of the 20) were covered in ease.
After thanking our hosts at the Trekvogels clubhouse and assuring that weâd meet again, we covered the last water to the hostel and dry clothes before heading home.
Haarlem is a beautiful city with friendly and hospitable canoe/kayak folk. We were fortunate to be able see them together, and â at least on Sunday â in beautiful weather. Much thanks to the organisers!
Three (old) men went paddling, each in a boat, for some sun and fresh air, correctly afloat. The goal was the Biesbosch, natural and pure, they would enjoy that, that’s for sure. After rounding the horse’s head, thru post gap, headed east on the Amer, for lunch and a yap. Tired but satisfied, keeping atrophy at bay, what a way to Wednesday, the day away!
Een spontaan besluit: woensdag naar de Biesbosch! Het helpt als je op deze momenten geen verplichtingen hebt.
De voorspelling was dat het de hele dag regen en weinig wind zou zijn. We zijn geen druppel regen tegengekomen, we hebben zelfs een paar glimpen van de zon opgevangen.
Ons âplanâ was om naar het zuiden te peddelen naar de Amer en dan terug via een meer oostelijke route. Onderweg ontstond de route, die de Amer bereikte via het Postgat, een kleine opening in de stenen golfbreker die vermoedelijk was gemaakt om de postboot de woningen in de Biesbosch te laten bereiken zonder helemaal om te hoeven roeien.
Lunch hadden we op een strand dat in de zomer wemelt van de toeristen, hier waren we de enigen, met slechts een paar lokale bewoners om zich over te verwonderen. De Biesbosch gaat over natuur, en hier zijn een paar glimpen van wat er bijna onder onze voeten gebeurt.
We zagen veel ganzen, een paar roofvogels plus veel drijvende en zwemmende vogels. Veel bewijs van bevers maar geen bevers deze keer. Thuisgekomen hoorde ik op het nieuws dat er een otter was gesignaleerd in de Biesbosch, de eerste in lange, lange tijd. Misschien kwam het uit om ons te ontmoeten, maar we hebben elkaar helaas niet ontmoet.
Iedereen had een geweldige dag en mijn excuses voor het gedicht, dit is de enige plek waar ik mijn gebrek aan talent kan tonen!
Biesbosch (30 March 2023)
Text and photos: Mike
Three (old) men went paddling, each in a boat, for some sun and fresh air, correctly afloat. The goal was the Biesbosch, natural and pure, they would enjoy that, that’s for sure. After rounding the horse’s head, thru post gap, headed east on the Amer, for lunch and a yap. Tired but satisfied, keeping atrophy at bay, what a way to Wednesday, the day away!
A spontaneous decision â letâs go to the Biesbosch on Wednesday! It helps if you have no commitments at these times.
The weather was forecast to be rain all day and slight wind. We didnât encounter a drop of rain, we even had a few glimpses of the sun.
Our âplanâ was to paddle south to the Amer and then back via a more easterly route. The route formed as we went, reaching the Amer via the Postgat, a small gap in the stone breakwater that was presumably made to allow the post boat to reach the homes in the Biesbosch without having to row all the way around.
Lunch we had on a beach that swarms with tourists in the summer, here we were the only ones, with just a few locals to wonder at. The Biesbosch is about nature, and here are a few glimpses of what happens almost under our feet.
We saw many geese, a few birds of prey plus many floating and swimming birds. Lots of evidence of beavers but no spotting this time. When home I heard on the news that an otter had been spotted in the Biesbosch, the first in a long, long time. Maybe it came out to meet us, but we unfortunately didnât meet.
A great day was had by all, and my apologies for the poem, this is the only place where I can display my lack of talent!
Ik kom regelmatig in Rotterdam maar meestal is dat dan om te werken of om de stad zelf te bezoeken. KanoĂ«n doe ik meestal rond Gouda en op de Reeuwijkse plassen. Af en toe vaar ik op zee als Jan een tochtje organiseert en ik tijd heb om mee te varen. Op mijn âbucket vaarlijstjeâ stond al enige tijd een tochtje varen op de Nieuwe Maas door de Rotterdamse Haven.
In mijn kennissenkring heb ik iemand die bij het Rotterdamse Haven Dienst die werkt. Ik had hem eens voorzichtig gevraagd of er wel eens met Kanoâs in het havengebied wordt gevaren. Hij gaf aan dat dit niet verstandig was en dat je niet in de havens mocht varen. Ik had daarom het idee om daar een tochtje te plannen samen met Nieko, mijn kano buddy van de Goudse peddel, maar laten âvarenâ. Totdat Nieko mij vroeg of ik op zondag 5 maart mee wilde om samen met de Kano club Rotterdam deze tocht alsnog te varen.
Het plan was vertrek van het clubgebouw van de Rotterdamse Kano club, om dan via de Boezem naar het Oostplein te varen. Daar verplaatsen we ons te voet met de kano op de kar over het Oostplein en ga je weer te water in het Boerengat. Als je die haven uit vaart via de Boerengat-sluis zit je op de Nieuwe Maas alwaar het echte avontuur kon beginnen. We zouden dan richting het Quarantainestrand varen. Precies de tocht die Nieko en ik voor ogen hadden. De weersvoorspellingen voor 5 maart waren aan de koude kant; 5 graden, wind 4bft en af en toe een winterse bui. Achter af scheen het zonnetje en ik denk dat de wind eerder kracht 2-3 was. Maar we hebben te maken met een weersverwachting en niet met een weersvoorspelling. Ook heb ik wel eens gehoord, slecht weer bestaat niet slecht (kano) kleding wel, dus we hadden ons goed voorbereid.
Rond half tien startte de briefing door de vaarleider Mike, hij legde de route in detail uit en maakte de afspraken dat we op de Maas bij elkaar moesten blijven. Elke haven moesten wachten op elkaar om gezamenlijk de havens over moesten te steken. Ik kan achteraf niet anders concluderen dat de vaar discipline zeer goed was.
Enfin het eerste stuk tot aan Boerengatsluis ging vanzelf, kalm water, bijna geen wind en een klein winters buitje en dat was het. Toen gingen we de rivier op. Op het punt waar we de Maas opvoeren voeren op dat moment veel binnenvaartschepen, watertaxiâs en ook een waterbus. De golven kwamen van alle kanten en varieerden in hoogtes van 50 cm tot 1,5 m. Er was geen enkele logica te ontdekken in de golven en het water klotste alle kanten op. Even dacht ik waar ben ik aan begonnen en vroeg ik me af of dit de hele tocht zo zou doorgaan. Maar zodra we een paar honderd meter hadden gevaren en onder de Zwaan waren doorgevaren werd het een stuk rustiger.
Met de stroom mee voeren we naar het Quarantainestrand waar we precies met laag water aan wal gingen. Op het strandje een lunch genuttigd en een beetje rond gekeken. We zouden, zodra de stroming weer de âgoedeâ kant op zou gaan, richting de Brienenoordbrug gaan varen. En nadat het water weer langzaam de Nieuwe Maas binnen stroomde zijn we ingestapt en hebben we de geplande route vervolgd.
Nu had ik wel eens een tochtplanning-cursus gedaan en daar met stromings-kaartjes, hoog- en laag water lijstjes gewerkt en een tocht gepland, maar ik dacht dat is voor op zee. Ik had ook wel gezien dat Iede in de groeps-chat de getij gegevens had gedeeld maar ik had me niet gerealiseerd dat de stroming op de Nieuwe Maas aanzienlijk kon zijn, daar kwam ik later wel achter.
In de Koningshaven zijn we even gestopt en vroeg Mike wat we wilden; onder de Brienenoord door varen en de route 6 km langer maken of de Boerengatsluis invaren en terugvaren naar de vereniging. Ik had me er niet op ingesteld om dat extra rondje te varen maar iedereen wilde de route wel uitbreiden met die 6 extra kilometers. Mike en Iede waarschuwden wel dat we vanaf de Brienenoord stroom tegen moeten varen. 1-2-3-3-2-1 is de snelheid van de stroom tussen eb en vloed herinnerde ik me van de laatste tochtplannings cursus. M.a.w als de stroom zoân beetje het hoogst is moeten wij terugvaren richting het oude Tropicana zwembad, want daar was in ingang naar de Boerengat Haven.
Oke, dat moest dan maar. Toen begreep ik waarom die getijdetabel was verspreid en dat een goede planning op een rivier als de Nieuwe Maas net zo een must is net zoals een tocht op zee. 3 km tegen de stroom in ging niet vanzelf. We passeerden op een gegeven moment een passagiersboot en er leek maar geen einde te komen aan dat schip zo langzaam leken we te gaan pfffâŠ
Maar uiteindelijk na een klein uurtje varen bereikten we weer de Boerengathaven. Het laatste stukje over de Boezem was heerlijk relaxed. Het werd wel voelbaar kouder dus dat we langzaam bij het eindpunt aankwamen vond ik niet erg. Bij de club aangekomen boten op de auto geladen, droge kleiding aangetrokken en een warm kopje thee gedronken.
Ik kan terugkijken op een hele mooie tocht, goed gepland en begeleidt door Mike. Achteraf heerlijk weertje gehad en als afsluiting een leuk stukje opboksen tegen de stroom in.
Dank Mike voor de organisatie en je begeleiding!
WinterMaas trip
Text: Frank
Photos: Vera & Nieko
I come to Rotterdam regularly, but usually that is to work or to visit the city itself. I usually do canoeing around Gouda and on the Reeuwijk lakes. Occasionally I paddle at sea when Jan organizes a trip and I have time to go along. A trip on the Nieuwe Maas through the Port of Rotterdam has been on my bucket list for some time now.
In my circle of acquaintances I have someone who works at the Rotterdam Port Service. I had once asked him carefully whether canoes are ever used in the harbour area. He indicated that this was not wise and that you were not allowed to paddle in the harbours. That is why I had the idea to plan a trip there together with Nieko, my canoe buddy from the Goudse Peddel, but let it ‘sail’. Until Nieko asked me if I wanted to join on Sunday March 5 to paddle this trip together with the Kano club Rotterdam.
The plan was to leave the clubhouse of the Rotterdam Canoe Club, and then paddle via the Boezem to the Oostplein. There we portage the canoe on the cart across the Oostplein and into the water again in the Boerengat. If you leave that harbour via the Boerengat lock, you are on the Nieuwe Maas where the real adventure could begin. We would then paddle towards the Quarantine Beach. Exactly the journey that Nieko and I had in mind. The weather forecast for March 5 was on the cold side; 5°C, wind 4bft and occasional winter showers. Afterwards the sun was shining and I think the wind was more like force 2-3. But we are dealing with a weather forecast and not a weather forecast. I have also heard that bad weather does not exist, bad (canoe) clothing does, so we had prepared ourselves well.
Around half past nine the briefing by the trip organiser Mike started, he explained the route in detail and made the agreements that we had to stay together on the Maas. Each harbour had to wait for each other to cross the entrance together. Afterwards I can only conclude that the group discipline was very good.
Anyway, the first part to Boerengatsluis went smoothly, calm water, almost no wind and a small winter shower and that was it. Then we went up the river. At the point where we entered the Maas, many inland vessels, water taxis and also a water bus were on the water at that time. The waves came from all sides and varied in height from 50 cm to 1.5 m. There was no logic to be found in the waves and the water sloshed in all directions. For a moment I thought what have I started and wondered if this would continue the whole trip. But as soon as we had paddled a few hundred meters and passed under the Zwaan it became a lot quieter.
We paddled with the current to the Quarantine beach where we went ashore exactly at low tide. Had lunch on the beach and looked around a bit. As soon as the current would go in the ‘right’ direction again, we would paddle towards the Brienenoord Bridge. And after the water slowly flowed into the Nieuwe Maas again, we got in and continued the planned route.
Now I had done a trip planning course and worked with current maps, high and low tide lists and planned a trip, but I thought that was for the sea. I had also seen that Iede had shared the tide data in the group chat, but I had not realized that the current on the Nieuwe Maas could be significant, I found that out later.
In the Koningshaven we stopped for a while and Mike asked what we wanted; paddle under the Brienenoord and make the route 6 km longer or enter the Boerengatsluis and paddle back to the club. I had not set myself up to paddle the extra round, but everyone wanted to expand the route with those 6 extra kilometers. Mike and Iede warned us that we have to paddle against the current from the Brienenoord. 1-2-3-3-2-1 is the speed of the current between low and high tide I remembered from the last trip planning course. In other words, when the current is about the highest, we have to paddle back towards the old Tropicana swimming pool, because there was an entrance to the Boerengat Haven.
OK, so it had to be. Then I understood why that tide table was spread and that good planning on a river like the Nieuwe Maas is just as important as a trip at sea. 3 km against the current was not easy. At one point we passed a passenger boat and there seemed to be no end to that ship so slowly we seemed to be going phewâŠ
But finally after an hour of paddling we reached the Boerengathaven again. The last part about the Boezem was wonderfully relaxed. It did get noticeably colder so I didn’t mind that we slowly arrived at the end point. Boats arrived at the club loaded on the car, put on dry clothes and drank a hot cup of tea.
I can look back on a very nice trip, well planned and guided by Mike
Voor de meesten de eerste serieuzere tocht van dit jaar. Om alles in goede banen te leiden en de tocht tot een succes te maken hebben we Mike en WhatsApp.
Tegen tienen was iedereen er, waren de boten opgeladen en vertrokken we richting Capelle aan de IJssel. Afladen, inpakken instappen en over de trekvaart richting Nieuwerkerk.
Licht windje in de rug. Ideaal om een kennismakingspraatje te maken met de diverse mensen van wel vijf meevarende verenigingen. Bij Nieuwekerk een overdraging in weer verder naar de volgende âhindernisâ, een erg lage brug. De lenigste (twee) kwamen er zelf onder door. De rest maakte per tweetal een vlotje waarbij je op elkaars boot steunt. Volgende keer fotoâs. Via het aquaduct de A20 over verder door de polder richting Zevenhuizen. Uitzicht over de skyline van Rotterdam en Nesselanden. In Zevenhuizen een ijsvogel gespot en links af richting Roerdomp. Allemaal probleemloos de lunchplek bereikt.
In de Roerdomp was het gezellig druk, maar omdat er van tevoren gereserveerd was hadden we met de hele club een mooie plek met uitzicht op de Rotte om de lunch naar binnen te werken. Het harde werk (tegen de wind in terug varen) moest nog beginnen maar we waren al erg tevreden met de prestatie die we geleverd hadden en vonden dat we de lunch dik verdiend hadden. Na de lunch wat af- en aanhakers en daarna weer vrolijk op pad voor de tweede helft.
Hoorde voor het vertrek de Roerdomp?? Met zijn âhoemp â hoemp- hoemp. Mooie vogel die niet makkelijk spot.
De tweede helft was van de Rottemeren terug naar âhuisâ. Voor een flink aantal van ons bekend terrein van bijvoorbeeld van de Tocht naar de oorsprong van de Rotte of de Rottemerenmarathon. Leuk om te zien dat de vaargasten uit Haarlem en Leiden met een andere bril op voeren. Een nieuwe omgeving die blijkbaar mooi is, want er werden best wat fotoâs gemaakt. Grappig dat je dan als âthuisvaarderâ ook even een andere blik op de gewone Rotte krijgt. De wind was zoals beloofd aangetrokken tot 4 tegen. Het tempo liep ietsje terug maar tegen het einde van middag zaten we weer lekker op de club achter een warm drankje. Nog even een kunstje doen met autoâs ophalen en trailer wegbrengen.
En een kort verslagje schrijven. PffffâŠ. ook gelukt.
Van de Haarlemse club kwam bij vertrek de uitnodiging/toezegging voor een leuke culinaire kanoactiviteit.
Midwinter Trip (29 Jan 2023)
Text: Eric
Photos: Alex & Mike
For most this will be the first more serious trip of this year. To ensure that everything runs smoothly and to make the trip a success, we have Mike and WhatsApp.
By ten o’clock everyone was there, the boats were loaded and we left for Capelle aan de IJssel. Unload, pack, board and take the canal to Nieuwerkerk.
Light tailwind. Ideal for an introductory chat with the various people from up to five clubs. At Nieuwekerk a portage in again to the next “obstacle”, a very low bridge. The most flexible (two) went under it themselves. The rest made rafts in pairs where you lean on each other’s boat. Pictures next time. Cross the A20 via the aqueduct and continue through the polder in the direction of Zevenhuizen. View over the skyline of Rotterdam and Nesselanden. Spotted a kingfisher in Zevenhuizen and left towards Roerdomp (Dutch for the bird, the bittern). All reached the lunch spot without any problems.
It was pleasantly busy in the Roerdomp, but because reservations had been made in advance, we had a nice place with a view of the Rotte to eat lunch with the whole group. The hard work (paddling back against the wind) had yet to begin but we were already very satisfied with the performance we had delivered and felt that we had earned lunch. After lunch some leavers and some joiners and then cheerfully on the way again for the second half.
Heard the Bittern before leaving?? With his âhoemp-hoemp-hoemp”. Beautiful bird that is not easy to spot.
The second half was from the Rottemeren back to âhomeâ. For quite a few of us familiar territory of, for example, the trip to the start of the Rotte or the Rottemeren marathon. Nice to see that the paddling guests from Haarlem and Leiden see things through a different lens. A new environment that is apparently quite beautiful, because quite a few photos were taken. Funny that as a âhome paddlerâ you also get a different view of the normal Rotte. The wind had picked up to 4 as promised. The pace slowed down a bit but by the end of the afternoon we were back at the club with a hot drink. Just doing a trick with picking up cars and dropping off the trailer.
And write a short report. PfffâŠ. also succeeded.
Upon departure, received from the Haarlem club the invitation/promise for a fun culinary canoe activity.
