Nieuws

Tochtverslag van tocht met deelnemers van Kano Club Rotterdam (2x) en Goudse Peddel (7x)

“Je kúnt het” versus “grenzen verleggen doe je in stapjes”!
Dit verhaal over de tocht “Oosterschelde Rattekaai” schrijf ik als beginnend grootwater vaarder. Sterker nog.. het is m’n 1e tocht op groot water.
Ja als je wilt leren is er altijd de 1e x en dat vind ik gaaf en spannend tegelijk, zo ook deze x.
Tochtleider Jan heeft er vertrouwen in en dat geeft mij extra vertrouwen, dat ik het idd kan.
Wel met de kanttekening dat het rustig weer is (bft. 2/3) en in de aanloop gaat het daar steeds meer naar uitzien. Ook op de dag zelf, dus geen vuiltje aan de lucht.

De groep, tocht en afvaart
We zijn met 9, 7 mannen, 2 vrouwen. De groep is divers wat betreft ervaring. Van (zéér) ervaren tot beginner. “Daar is het tempo wat op aangepast” zegt Jan voor vertrek. Het vraagt sowieso nogal wat voorbereiding om veilig op pad te kunnen gaan, niet alleen de weersverwachting wordt in de gaten gehouden maar ook het getij, de stroming, er is nl ongeveer 3 meter getijdeverschil. Dat vraagt rekenwerk, nauwkeurig.
Varende weg hoor ik verhalen dat er ook wel ns mis gerekend is en dan is bijv. het haventje bij de Rattekaai, varend niet bereikbaar, en wordt het slepen dus. Vandaag niet! Dat loopt voorbeeldig. Het haventje, waar onze lunchpauze is, is nl alleen met hoog water bereikbaar. geplande aankomsttijd daar is dan ook rond 12.45 bij hw.

Maar eerst: Stipt om 10.30 “start” en het deint kalmpjes.. “Dat gaat soepeltjes” denk ik en als Maaike vraagt hoe het gaat roep ik “het gaat lekker hoor, hier is mijn boot voor gemaakt” en ja de deining is totaal anders als op de Reeuwijkse Plassen. Geen korte golfjes van alle kanten maar lange die rustig onder m’n boot doorgaan. Geleerd om mee te deinen, dat gaat als vanzelf..
De tijdsplanning en de berekeningen van tochtleider Jan zijn zo goed als perfect!! Top is dat. Ik hoef tenslotte alleen maar te varen, te genieten van de tocht, de omgeving en de groep.
Dat is niet moeilijk, neee totaal niet moeilijk.
De lunch bij Rattekaai is gezellig. 13.45 vertrek voor de terugtocht. We nemen halverwege nog een thee pauze bij het haventje van Strijenham en zijn rond 17.00 uur terug bij de Brasserie. Zo goed als stipt.
Toch is, ondanks de goede planning er toch iets wat niet voorspelbaar is, zelfs veranderlijk offf verraderlijk(?) Ja, je raadt het al toch “het weer”!

Het weer (“lezen, golven, buien, onweer”!)
De start is dus rustig, de zon schijnt en er waait een briesje, bft 2 max. Ontspannen varen dus (wel erg prettig om te wennen) richting de vaargeul met de boeien die we volgen. Na een uurtje varen een pauze bij de boei met een reep.

Zonnige groetjes uit Zeeland (Rattekaai)! Schrijft Maaike bij de foto die zij in verschillende GP apps deelt.

                                  Pauzeplek bij de Rattekaai

Na weer ongeveer 1 uur varen komen we bij de ingang van de Rattekaai (schorren en slikken) en varen we het mooie gebied in. Vogels, rust, ja vooral veel rust komt ons tegemoet. Het is er prachtig en bij het haventje stappen we uit, lunchen we, zelfs met appeltaart. Heerlijk zonnig, ontspannen, maarrrrrrr…
Daar zal verandering in komen, we hebben het er al over.
Wanneer we de slikken weer uit varen zien we dít, als we ons omdraaien…

Prachtige dreigende lucht!

Toch wordt het eerst iets makkelijker want de wind valt stil hmm… Stilte voor de storm??
Nou ja enigszins wel.
Ondertussen wordt me verteld, “saai is het nooit als je een tocht met Jan vaart”, (hihii nou dat heb ik inmiddels ervaren).
Want kort erna steekt de wind op en worden de golven groter. Horen we “gerommel?” Ja dat horen we goed. De (onweers)bui dreigt achter ons en Jan en Nicolaas besluiten dat we de terugweg langs de oever varen voor het geval we eruit moeten.
(bft 5/6, hoor ik later van Jan, pfff)

Ondertussen ben ik (kei)hard aan het werk want met de wind van links achter wil mijn boot niet direct rechtuit. Dus even wat geheugensteuntjes…en deze toepassen hahaa, “scheg stukje uit, rustig blijven peddelen en af en toe corrigeren, herhalen”! en…ontspannen blijven.
Bocht in de Oosterschelde naar links waardoor we zijwind krijgen en dat vaart toch echt wel makkelijker, dan rollen de golven weer onder de boot door, of er half overheen maar in ieder geval oké! Ergens roept iemand naar me “hier is je boot echt voor gemaakt he?!” “Ja ja geef me wel even de tijd om te wennen zeg” (grijnss ik).. kleine stapjes om te leren… vandaag niet. “Zevenmijls stappen” vind ik het eerder maar oh zo gaaf en alles gaat top!
Anderen zijn heel blij met de weersomslag; “anders was het dodelijk saai”! 😊

Regen, wind en mooie golven..

Na de pauze bij het haventje in Strijenham, waarbij het weer lekker droog is en het zonnetje schijnt, varen we het laatste stuk terug naar de startplek. Weer lekker in de stromende regen..

In de nevel van de regen ons eindpunt!

Lessen van de dag:
Zeevaren is gaaf!! / Buien zijn best goed te volgen op het water / Je moet het zelf doen én je doet het samen / Ondanks rustige voorspelling kan het weer altijd omslaan / Mijn boot doet het goed op groot water en ik ook best aardig voor een beginner/ Avontuur dat naar meer smaakt.
Goede leermeesters bij de Peddel op allerlei disciplines 😊

Dank jullie wel voor de prachtige dag; Jan!, Nicolaas, Kees, Kees, Maaike, Albert, Erik en Erik.
(ook voor de mooie foto’s).

Anja

21 April  – 8:45-18:00 – 6 Kano Club Rotterdam, 2 Dayaks en 3 Maaslandse Kano Vereniging
“Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt”
Tekst: Adri Klaver
Video: Mike
Foto’s: Adri

Op die uitspraak boven kom ik straks nog even terug, maar eerst moet je weten dat Dordt ons in de schoot werd geworpen door een spontane uitnodiging van de Dajaks kanoclub in sito.

Wat is er gebeurd? Aangekomen bij het veer “Kop van het Land-Biesbosch Spieringpolder” werd onze doorgang naar het startpunt voor de Brabantse Biesbosch versperd. De pont was in aanvaring gekomen met een rijnaak, en tot 1 mei in reparatie. De netwerkers in ons gezelschap kenden de Dajaks met hun clubgebouw 100m verderop, en aldaar nodigde vaarleider Walter ons spontaan uit voor een begeleide rondvaart in Dordtrecht. Na omkleden in hun clubhuis gingen we via de glijramp het water in.

Via de Ottersluis door de Kikvorschkil midden in de Hollandse Biesbosch via de Helkakanaalsluis naar de Beneden Merwede. Onderweg zagen we een paartje zeearenden in de lucht cirkelen met hun nest in de Hollandse Biesbosch. Korte stop aan een strandje.

Bij de Wijnhaven voeren we Dordt binnen met als eerste stop, nabij de Nieuwe Brug, het huis “De Onbeschaamde”. Deze naam is afgeleid van een destijds beschamende Dordts “manneke pis” op het fronton van de gevel. Zijn edel deel werd tijdens een intocht van koningin Emma met een oranje sjerp bedekt.

Peddelend door de ongeveer 100 meter lange onderkluizing van het Scheffersplein gevolgd door een venetiaanse gracht naar het stadhuis.

Onze lunchplek was onder de Grote Kerk van Dordrecht.

Terug op de rivier werden we gewezen op de imposante achter-erkers van grachtenpanden met voordeuren aan de Wolweverskade. De gelukkige bezitters genieten van het dynamische panorama van het waterverkeer op de oude Maas.

Via het “Wantij” keerden we terug naar de Dajaks, waar we werden uitgenodigd in hun kantine.

“Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt”. Alhoewel de huidige burgervader liever het ‘mooier’ gebruikt, is het toch echt ‘rotter’, is het gezegde afkomstig uit de scheepvaart. Vanaf het begin van de 14^e eeuw had Dordtrecht stapelrecht, hetgeen betekend dat alle schepen die langs Dordt voeren aldaar hun lading moesten opslaan en verhandelen. Dit gebeurde vaak onder dwang. Voor de komst van de Nieuwe Waterweg 1872 was scheepverkeer met Rotterdam alleen mogelijk via Dordtrecht en dat werd niet gewaardeerd, hetgeen voor Hollanders de klankassociatie met “rotter” verklaard.

Maastocht – Magische Maas beleving bij het vallen van de avond.
Tekst: Adri
11 deelnemers, 14 km

Omstreeks 18:30 vertrek bij hoogwater met windje mee vanaf het strandje nabij de Brienenoordbrug. In formatie naar de Zuidoever en stroomopwaarts op de Nieuwe Maas en als je van techniek houdt is er veel te zien. Voor de andere saai? Zeker niet, het drukke verkeer zorgt voor beroering in het water, versterkt door het terugkaatsen van de kademuren. Bij de splitsing Noord (richting Dordrecht) en Lek, vanaf de voormalige villa van de Directeur van Scheepswerf L. Smit & Zn (nu Royal IHC), steken we terug naar de Noordoever. In de luwte van een rietzoom van natuurgebied de Zaag pauzeren we kort.

Dan gaat het stroomopwaarts en in een fluweeloranje schemering glijden we betoverd terug naar Rotterdam.

Een bijzondere belevenis op de Maas met dank aan de toerleider Harm.

Nieuwkoopse Plassen – 7 april 2024 – 17 km

Tekst: Adri Klaver
Video & foto’s: Mike & Adri

Waar de gedachten uitgingen naar een rustige tocht in een ontluikende Lentestemming werd dit voor ondergetekende een 5 km lange rollercoaster met windkracht 5 over de Noordeinderplas.

Harm (toerleider) maneuvreerde ons vaardig door het vredige en fraaie veenlandschap naar de Noordeinderplas. Eenmaal op de plas begon het feest. We gingen pal in de wind westwaarts richting Nieuwkoop. Wind en golven van 50-70cm resulteerden bij mij in een overlevingsmodus. Zoiets van de kerktoren als baken en blijven peddelen. Door de korte golfslag was er veel spatwater, ik dacht in ieder geval is mijn zeekayak in haar element. Afwisselend Iede en Mike hielden een oogje in het zeil, Harm was de laatste vaarder en hield het overzicht. In Nieuwkoop kwamen we in de luwte, en hebben we deze ervaring bij een koffietentje aan het water geëvolueerd.

Het vervolg van de tocht verliep vredig. In het voorjaar is het riet laag en zijn er mooie vergezichten over de veenlanden. Door het lentezonnetje opgestuwd zagen we een aantal buizerds op zoek naar een muisje. Verder was de iPod overbodig , er was fraaie vogelzang vanuit het riet en de wilgenbomen.

Nieuwkoopse plassen is een fijn kano gebied, zonder overdragingen. Er zijn enkele stuwtjes, maar deze kan je vanaf het water zelf bedienen. Neem een kaart/GPS mee, want sommige slootjes lopen dood, wat ons ook een keer overkwam. Tochtlengte is makkelijk aanpasbaar, er lunchplekken en restauratie aan het water.

Samengevat kijk je terug naar een fijne dag in de natuur met een golfslagbad als intermezzo.

Waar de wintergedachte uit ons week en omsloeg naar lentekriebels.  9 deelnemers.

Tekst: Adri
Video & foto: Mike

Met de trailer leidde Mike ons naar het oeroude industriegebied “de Zaag” waar we via een glibberige botenhelling in de boten lepelden met ondersteuning van Mike en Iede. Het droogpak van Iede heeft zijn dienst hier bewezen.
Via de Sliksloot en de Bakkerskill naar de driesprong Lek/Nieuwe Maas/Noord. We vervolgen Noord zuidwaarts, eerst langs scheepswerf van de Royal IHC (specialist en bouwer van baggerschepen), Crezéepolder, over de Noordtunnel (merk je niets van), onder de GroteBeer brug richting Dordrecht. Bij het zien van het Dord’s silhouet ronden we de Sophiapolder naar rechts. Hè hè, vanaf nu stroom mee. De Sophiapolder is één van de jongst aangekochte percelen van het Zuidhollands landschap, en ingericht als vogel rustgebied. Voor vogelspotters alleen te bereiken met een motorpontje, of KCR’ers. Uitdagend steigertje, maar heerlijk in het zonnetje de lunch genuttigd. Vogels spotten of een uitje knappen, bijkomen van 11 km stroomopwaarts varen.

De resterende 11 km stroomafwaarts zou relaxed moeten zijn. Voor de ervaren openwater en rivierenpeddelaars was dat ook zo. Voor de zich ontpoppende kayakkers was er een adrenaline verhogende moment, toen verschillende passerende rijnaken en de watertaxi ter hoogte van Alblasserdam een klots en golfbad creëerden. Vanaf dat moment had ik spijt dat ik m’n vest niet had uitgetrokken, werd een beetje warm. Ik overdrijf een beetje, in gezelschap van ervaren kayakkers was dit een leuk verzetje.
Rustig terug gepeddeld, geholpen door de stroming waren we 16:00 weer terug op de club. Dank aan Mike voor deze mooie goed voorbereide tocht.

4 deelnemers, 17km
Boerenland met bruggenrijke dorpsweg.

Tekst & foto’s: Adri Klaver

Aanvang tocht nabij het oude raadhuis van Reeuwijk. Aan het eind van de Nieuwendorpervaart is een overtrekpunt (rollerbaan), daarna onder de A12 en na de tunnel onder de provinciaalse weg vervolgen we onze vaart via Reeuwijk Dorp, naar de Oud-Bodengraafseweg. Dat alles door een Hollands boerenweide landschap onder een winters zonnetje. Op het land veel Grauwe- en Canadese ganzen, in de lucht wervelende zwermen kieviten, boerderijen en kwekers. Peddelen gaat relaxed. Alle sloten waren prima bevaarbaar, afgezien van een kort ondiep slootje met een stromingsprofiel dat iets meer weerstand veroorzaakt.

De Oud-Bodengraafse weg heeft 4 lage bruggetjes die onneembaar leken. Met het timmermansoog van Iede werd het 3 keer over elkaars kano hangen en 1 maal overdragen. Heerlijk dorpsstraatje, waar je de passanten vanuit je lage kajakpositie begroet. Vervolgens wederom door een tunnel onder de A12 en via een tweede roller-overdraagpunt langs de A12 naar de Breevaart terug naar de auto’s. We waren 15:30 terug in het clubhuis en keken terug naar een ontspannen kajaktocht met heerlijk winterweer. Harm, bedankt voor de organisatie van deze wintertocht.

Scroll down for English

Tekst: Mike

Foto’s: Vera & Mike

Als je een spin aan de muur was – of een zeemeeuw tijdens de vlucht – denk je misschien dat we tijdens deze reis niet veel hebben genavigeerd, maar navigatie kan subtieler zijn dan je denkt. Er zijn veel aspecten verbonden aan het plannen van een route en het volgen ervan – of ervan afwijken als dat nodig is.

Maar ik loop vooruit. Deze reis was kort van tevoren opgezet: op maandag kondigde ik een tocht op zondag over het Haringvliet aan, met in ieder geval een ronding van het vogeleiland Bliek. Vanwege de korte termijn en wellicht het weer stonden we met z’n drieën aan de start in Hellevoetsluis. Toen we de kajaks eenmaal klaar hadden staan op het strand, keken we naar de alternatieve routes – een oostelijke route rond Bliek en daarna lunchen in Stad aan ‘t Haringvliet, of een westelijke route waar we via Stellendam terugkeren naar Hellevoet. Omdat niemand van ons eerder in het verre westen had gepeddeld, kozen we voor de optie Stellendam. Dit was eigenlijk de tweede stap in navigatie & planning, de eerste was toen ik de routes op Google Earth had bekeken en de afstanden (beide 25 km) had gemeten en de koersen van elke etappe had genoteerd, om op het water verder te kunnen navigeren. Het is 7,5 km naar Bliek, dus peddelen op 128° tot je het eiland ziet is de beste manier.

Het weer was kalm, na enkele zeer winderige en natte dagen, dus we genoten van een ontspannende peddel met een westelijke 3 Bft die ons voortstuwde. We passeerden de Slijkplaat en controleerden onze positie bij boei HV15 op de nieuwe zeekaart van Iede. We peddelden verder, waarbij de kalme omstandigheden voldoende tijd lieten om te kletsen en van het uitzicht te genieten – donkere onweerswolken hingen boven het zuiden, de zon scheen eroverheen, vooraan een heldere hemel boven een stukje land. De wind bracht ook een korte bui over ons hoofd, maar daar waren we op voorbereid, het temperde ons humeur niet. We mikten op een gat in de bomen aan de horizon, in lijn met onze koers.

Iede wilde onze positie nogmaals controleren aan de hand van de grote rode boei aan onze linkerkant. Het kon alleen maar HV12 zijn, maar Iede zei – ik neem aan als grapje – “Mike, ga eens kijken of dat HV12 is”. Omdat Erik niet bij ons was, was het aan mij, dus peddelde ik – gewoon voor de lol – richting de boei en controleerde het nummer. Dit was niet echt nodig en onder extremere omstandigheden zou de groep bij elkaar moeten blijven, maar hier kon ik prima even afstand nemen (100 m).

We konden inmiddels nog net het profiel van het vogelkijkhut op Bliek (gebouwd door WNF) zien, dus daar konden we op mikken. Weten wat je vanaf het water moet kunnen herkennen, is belangrijk voor het controleren van je positie onderweg. Ik was al eerder in Bliek geweest, dus wist hoe het eruit zag.

We stopten op het vogelkijkhut voor de lunch. De steiger is echt in een slechte staat. Vier jaar geleden was het nieuw, maar nu is het hier en daar aan het rotten. Twee delen van de steiger zijn zelfs verdwenen, waardoor we op een gladde balk moeten balanceren om bij het uitkijkpunt te komen. Misschien is Staatsbosbeheer van plan om tot het voorjaar te wachten met het repareren van het hout, maar aangezien het open is voor publiek moet het in ieder geval veilig zijn! Hoe dan ook, we hebben beschut geluncht en zijn verder gegaan voordat we te veel konden afkoelen. Zelfs als het weer mild is, is het nog steeds verrassend hoe snel je afkoelt.

We gingen nu naar de zuidkust en volgden die westwaarts. Hier leek het alsof we niet aan het navigeren waren, maar op een subtiele manier was dat wel zo. We wisten dat de route ongeveer twaalf kilometer langs de zuidkust lag, het enige dat we hoefden te doen was deze volgen. We hadden ook de kaart op het dek van Iede. Idealiter zou elke persoon een kaart moeten hebben, maar dat was onder deze omstandigheden niet nodig.

De toevoeging van een zachte tegenwind was een welkome aanvulling, helemaal tot aan Stellendam, waar we een tweede pauze hielden op een ministrandje langs de jachthaven. Vanaf hier was het een korte peddeltocht, met een lichte wind en een paar leuke golven, pal oostwaarts naar Hellevoetsluis. De navigatie gebeurde hier op zicht – we konden de witte pijler van de vuurtoren van Hellevoetsluis duidelijk zien over 5 km van het Haringvliet. We kwamen terug met nog 30 minuten daglicht over, eigenlijk te kort als er onderweg iets gebeurd zou zijn. Dit herinnerde mij eraan dat de dagen snel korter worden en dat het plannen van de eindtijd in de winter maanden belangrijker is.

Vrijwaringsclausule: dit is geenszins een cursus navigatie, slechts een uitlichting over enkele aspecten van navigatie, voor en tijdens de reis. Er zijn een aantal bronnen om te leren hoe je een reis plant en navigeert, wat altijd handig is, zelfs als je niet de vaarleider bent. Als je geïnteresseerd bent, neem dan contact met mij op.

---

Rounding Bliek – to navigate or not to navigate? (26 Nov ’23)

Tekst: Mike

Photos: Vera & Mike

If you were a spider on the wall – or a seagull on the flight – you may think that we didn’t navigate much during this trip, but navigation can be more subtle than you think. There are many aspects to planning a route and sticking to it – or deviating from it if necessary.

But I get ahead of myself. This trip happened more than it was scheduled, on Monday I announced a trip on the Haringvliet for Sunday, with at least a rounding of the bird island Bliek. Due to the short notice and maybe the weather there were 3 of us at the start in Hellevoetsluis. Once we had the kayaks ready on the beach we looked at the alternative routes – an easterly route rounding Bliek and then having lunch at Stad aan ‘t Haringvliet, or a westerly where we return to Hellevoetsluis via Stellendam. As none of us had paddled in the far west before, we chose the Stellendam option. This was actually the second step in navigation & planning, the first was when I had looked at the routes on Google Earth and measured the distances (both 25 km) and noted the courses of each leg, to be able to navigate on the water. It’s 7,5 km to Bliek, so paddling at 128° till you see the island is the best way to go.

The weather was calm, after some very windy and wet days, so we enjoyed a relaxing paddle with a westerly 3 Bft pushing us onwards. We passed the Slijkplaat, checking our position at buoy HV15 on Iede’s new sea chart. We paddled onwards, the calm conditions allowing plenty of time for chatting and enjoying the views – dark storm clouds hung over the south, the sun peeping over them, in front brightish sky over a sliver of land. The wind also brought a short shower over our heads, but we were prepared for that, it didn’t dampen our spirits. We aimed at a gap in the trees on the horizon, in line with our course.

Iede wanted to check our position again based on the large red buoy on our left. It could only be HV12, but Iede said – I assume as a joke – “Mike, go and check if that is HV12”. As Erik was not with us it was up to me, so – just for fun – I paddled towards the buoy and checked the number. This wasn’t necessary and under more extreme conditions the group would need to stay together, but here it was fine for me to distance myself (100 m) for a short while.

By now we could just see the profile of the bird viewing platform on Bliek (built by WNF), so could aim for it. Knowing what you should be able to recognise from the water is important for checking your position on route. I had been to Bliek before, so knew what it looked like.

We stopped at the platform for lunch. The jetty is really in a bad state. Four years ago it was new, but now it is rotting away in places. Two sections of the jetty have even disappeared, forcing us to balance on a slippery beam to get to the viewing area. Maybe Staatsbosbeheer are planning to wait till spring before repairing the wood, but seeing as it’s open to the public it should at least be safe! Anyway, we had a sheltered lunch, and moved on before we could cool down too much. Even when the weather is mild, it’s still surprising how quickly you cool down.

We headed now to the south shore, following that westwards. Here it looked like we were not navigating, but in a subtle way we were – we knew that the route lay along the south shore for the next 12 km or so, all we had to do was follow it. Also, we had the chart on Iede’s deck. Ideally each person should have a chart, but that was not necessary in these conditions.

The addition of a gentle head wind was a welcome addition, all the way to Stellendam, where we had a second break on a mini beach alongside the marina. From here it was a short paddle, with a slight wind and a few fun waves, due east to Hellevoetsluis. Navigation here was by sight – we could see the white pillar of the lighthouse of Hellevoet clearly across 5 km of the Haringvliet. We arrived back with 30 minutes of daylight to spare, actually too short to allow for surprises on the way. This was a reminder for me that the days are rapidly getting shorter, and planning the end time is more critical in the winter months.

Disclaimer: this is by no means a course in navigation, only a highlight on a few aspects of navigation, before and during the trip. There are a number of sources for learning how to plan and navigate a trip, which is always useful, even if you aren’t the trip leader. If you are interested, contact me.

Vorig jaar is de basis voor een traditie gelegd met de eerste midweek trip op en rond het Snekermeer in Friesland. Ook dit jaar streken we weer neer op de boerderijcamping aan de Terkaplesterpoelen in Terherne. Terherne dweept met het verhaal dat de Kameleon jongensboeken daar zouden spelen. Zoals dat gaat melken ze dat commerciëel uit. Mike had de organisatie, planning en vervoersplan in handen. Een complexe klus.

De maandag streken de deelnemers vanuit diverse richtingen neer op de camping. Gedurende de midweek was het een mooie nazomer, met blauwe lucht, een licht briesje en stekende zon.

Maandagmiddag eerst een rondje Snekermeer om er in te komen. Turbulent water in de sluis van het Margrietkanaal achter een groot binnenvaartschip dat even de motor opentrok. Op de Goingarijpster poelen trok het wedstrijd skutsje van Franeker zijn zeilen op.

Dinsdag klok 10 was het palaver om te besluiten wat we die dag zouden varen.  Het werd Joure.  Lunch achter het museum van de Douwe Egbers koffiebranderij. De keerkom van Joure zag er niet zo uitnodigend uit om een terras te gaan zoeken, dus gekeerd, en teruggevaren over de Langweerder wielen.

Arjan en Onno hadden voor woensdag een vaarplan gemaakt, hetgeen besproken werd op het palaver van woensdag. Noordwaarts via Akkrum naar Grou.  Grou heeft niet zulke goede uitstapgelegenheden voor kano’s. De boodschappensteiger van de Jumbo voldeed nog het best. Gelijk daar ook maar lunch en boodschappen gedaan. Vanuit Grou over het Pikmeer weer terug naar Akkrum. Bij de brug daar was het even een klotsbak, maar we konden het rechtop houden. En door naar het basiskamp.

Op het palaver van donderdag viel het besluit naar Sneek te gaan, naar de ijssalon bij de Waterpoort. Heen via Uitwellingerga en Oppenhuizen. Achter de Waterpoort heb je een prettige kano uitstapgelegenheid. Het ijs smaakte heerlijk. Verder via de stadsgracht naar de Houkesloot. Daar is vrij veel verkeer van kruisertjes die daar ook wat harder mogen varen. Dat gaf knobbelig water. Aan het einde van de Houkesloot kom je bij het starteiland van het Snekermeer. De wind was inmiddels aangetrokken, maar met de kop in de wind waren de golven te overkomen om in een rechte lijn naar de Herenzijlbrug te varen, richting boerderijcamping.

’s Avonds op het pizza terras aan de Buorren werden we opgenomen in het feestgewoel van het dorpsfeest, met een allegorische optocht, een kop van jut en boegspriet lopen.

Het palaver van vrijdag besloot een kort tochtje. Eerst een doorvaart door Terherne. Blijkt dat de afgelopen 30 jaar het hart uit Terherne is weggegraven. Een doolhof aan insteekhaventjes, met riante vakantiehuizen en allemaal een boot voor de wal. Wat is Nederland rijk als je dat ziet. Daarna het Margrietkanaal oversteken en via een zelf te bedienen sluisje kom je in de Wieren polder. De marrekriten aanlegplaats bleek helaas wat minder riant om uitgebreid te lunchen. Wel visjes die meelunchten.  Omdat het een kort tochtje moest worden, en vanwege onzekerheid over de bevaarbaarheid van de rest van de route, zijn we in de polder dezelfde route teruggevaren. Het sluisje liet zich vlot bedienen, de uitstapgelegenheid voor terrasbezoek in de Zandsloot van Terherne was niet aantrekkelijk, dus waren we overeenkomstig plan om twee uur weer op de camping.

Vervolgens inpakken en ieder ging zijns weegs. Met ruim 100  km achter de peddel.  Mike ging de kostenverdeelstaat uitrekenen. Het verslag bij deze. Tekst Gerrit, foto’s Mike, tracks Arjan. Volgend jaar verder.  Mike, Iede, Arjan, Onno, Gerrit.