‘… dat ik iets terug doe voor de club’

Twee nieuwe bestuursleden zijn sinds maart aan het werk. Een penningmeester en een secretaris. Hoe bevalt dat? Is het te combineren met een drukke baan? En waarom doen zij het?

Sophie Nooteboom (secretaris) en Vincent Bourgonje (penningmeester)

Vincent Bourgonje (37) kreeg opeens de vraag voorgelegd: wil je penningmeester worden? ‘Ik ben nu twee jaar lid van KCR dus vind ik het wel tijd dat ik iets terug doe voor de club. Ik heb geen moment getwijfeld.’

Sophie Nooteboom (51) kwam erbij als secretaris. Ook zij had geen bedenkingen. ‘Veel mensen zouden het gedoe vinden. Maar ik denk dat het hele leven gedoe is. Het is een kwestie van doseren. Ik kan maar zoveel negatieve dingen handelen. Wat mij helpt is mediteren, dat doe ik dagelijks. Dat helpt mij.’

Doel
Beiden hadden meteen een doel voor ogen zodat ‘nee’ zeggen niet zo voor de hand lag. Vincent zegt het kort en krachtig: ‘Een nieuw gebouw.’ Sophie ziet de verbinding leggen bij KCR als haar belangrijkste opdracht. ‘Er zijn sinds de fusie veel meer disciplines, kennis en kunde beschikbaar. De passie binnen de club spat ervan af maar soms botst het doordat mensen gewoontedieren zijn. Je doet iets al jaren op dezelfde manier en opeens moet het anders. Ik zou graag een middenweg willen vinden.’

Verontwaardigd
Zelf botste ze ook even nadat ze de kachel had laten branden en een vaartocht met Canadezen niet had genoteerd in het logboek. Dat leidde tot een verontwaardigde reactie op de KCR-groepsapp. ‘Ik vond dat pijnlijk en tegelijk een teken van hoe groot de betrokkenheid is.’ Ze bood haar excuses aan in dezelfde app, waaruit bleek dat ze niet uit vergeetachtigheid had gehandeld (de kachel hield ze aan voor iemand anders, het logboek invullen leek haar niet nodig omdat de tocht al lang en breed was aangekondigd).

Ze vond het incidentje leerzaam. ‘Het onderstreept het belang van transparantie en laagdrempeligheid. Door die openbare app worden dingen sneller duidelijk. Dat maakt alles ook wel wat laagdrempeliger. Je ziet dat mensen zich betrokken voelen, zoals bij de kachel en het logboek. Zoiets maakt het hopelijk gemakkelijker voor anderen om zich ook meer bij de les te voelen. Niet zo van ‘Ach, laat mij maar, ik doe er niet zo toe.’

Die open houding kan ook meer vrijwilligers kweken. Vincent: ‘Ik denk dat je dan sneller geneigd bent om ‘ja’ te zeggen als anderen je vragen iets te doen. Zo heb ik een keer vrijwillig geholpen bij de parasporters. Gewoon omdat ze het mij vroegen en omdat het iets heel simpels was.’ Sophie ging een dag bij een boei zitten tijdens het Nederlands Kampioenschap. ‘Het is soms een kwestie van iets dat op je pad komt en waar je graag verder mee wilt gaan.’ Ze veert even op: ‘Ik ben bijvoorbeeld ook vrijwilliger in het Kralingse Bos. Je leert hoe rijk het planten-leven daar is, dat de exoten teruggedrongen moeten worden. De reuze berenklauw moet ik eruit graven. De
oorspronkelijke berenklauw juist niet. Geweldig!’

Kajett
Vincent (wetenschappelijk onderzoekscoördinator bij Het Oogziekenhuis) kwam twee jaar geleden in Rotterdam wonen. Samen met zijn toenmalige vriendin bedacht hij te gaan kanoën. Een proefvaart beviel goed evenals de introductiecursus. Iede suggereerde een Kajett. Dat is nu Vincents favoriete boot naast de Canadees. Met zijn vriendin is het uit. ‘Ze doet nu wildwater, heb ik gehoord.’ Hij vindt het nog steeds mooi op het water, zoals onlangs tijdens de Lingetocht. ‘Het ging regenen, dat is wel knus. Als je goed bent gekleed.’
Sophie (als ZZP’er implementeert zij software voor de inzet van extern internationaal personeel) is al lid sinds 2010. Naast de Canadees is zij vooral graag bezig met K1 en K2. ‘Oud-voorzitter en seniorlid Ad Schlappi riep tegen mij: ‘je krijgt een kratje bier als je overeind blijft.’ Nou, dat gebeurde. Ik geniet nog steeds van de techniek, het blad op het water voor de balans en luisteren naar anderen. Er is zoveel te winnen met een beetje meer efficiëntie. Ik blijf daarmee bezig. Zo gebruik ik nog steeds te weinig mijn benen.’ Grijpt naar haar krachtige schouders: ‘Nog te veel vanuit hier.’

Inwerken
Als penningmeester en secretaris zijn beiden zich nog een beetje aan het inwerken. Vincent doet het nu nog even rustig aan omdat hij ook net een nieuwe baan heeft bij Het Oogziekenhuis. Eind mei wil hij volledig inzetbaar zijn als penningmeester. Dit werk voor de club past hem prima omdat hij veel thuis kan doen. ‘En gelukkig heb ik een gunstige werkweek met geregeld een lang weekeind.’ Sophie voelt duidelijk dat ze in een soort leertraject zit. Waar ligt die sleutel ook al weer? Hoe zat dat nou? ‘Ik moet nog veel dingen opvragen. Door de fusie zijn er ook meer bestuursoverleggen. Die moet ik wettelijk allemaal notuleren. Informeel overleggen aan de koffietafel zonder pen en papier mag niet meer.’

Tekst & foto: Berend