Hij zou de wereldtop bereiken. Dat stond in de sterren geschreven. Zijn ouders komen uit het
Servische stadje Sremska Mitrovica dat barst van de gestaalde kanosprinters die finales van
WK’s halen en de Olympische Spelen. Kinderen van 13 jaar trainen daar al dagelijks.
Milos Ristic (20) groeide echter op in Nederland dus wilde hij het hier proberen vanuit de
Kanoclub Rotterdam. Dat begon veelbelovend. Hij werd meervoudig Nederlands kampioen
bij de junioren. Een aantal jaar trainde hij mee met het Nederlandse team dat de
aansluiting zocht met het wereldtoneel. Over een paar jaar zouden de Olympische Spelen binnen bereik moeten zijn.
Milos was fysiek de sterkste van het team, alsof zijn Servische bloed extra spierkracht gaf. Trainde twee tot drie keer per dag op de Willem Alexanderbaan, de Kano Club Rotterdam en in sportschool David Lloyd.
Maar Milos zal niet in het vliegtuig stappen naar verre oorden om te presteren. Ergens in november nam hij een andere afslag. ‘Mijn interesses verschoven,’ zegt hij nu. ‘Naar mijn studie Computer Science and Engineering aan de TU Delft. En naar mijn privéleven, mijn vrienden, de verjaardagen.’
Niet de wil
Achteraf was er al een aanwijzing dat hij zijn droom zou opgeven. Hij verliet zijn coach van
het Nederlandse team en ging vanaf het najaar in zijn eentje trainen. ‘Na twee maanden had
ik niet langer de wil om de beste te zijn. Het Nederlandse team was een machine waarin je
constant doorgaat. Regen of sneeuw. Dat kost enorm veel tijd maar is ook heel belonend. Je
bent wel steeds moe van de laatste wedstrijdtraining of je bereidt je voor op de volgende
training. Tijdens mijn zelfstandige training had ik meer tijd voor reflectie. De uitkomst was
dat ik op dit niveau niet verder wilde.’
Begripvol
Het team reageerde begripvol. Milos: ‘Ze waren blij voor mij. Dat ik na lang nadenken een
keus had gemaakt. Ik heb geen enkele nare reactie gehad.’
Hoe zou dat gaan in Servië, als je afhaakt? ‘In zulke landen gaat het er wat harder aan toe.
Het aanbod van jong talent is groter dus is het vanzelfsprekend dat er ook meer afvallers zijn.
Omdat we in Nederland met minder zijn, vorm je misschien ook een hechtere band met
elkaar waardoor afscheid nemen moeilijker kan zijn’
Krachttraining
Hij ziet kanosprint nu als een hobby, hoewel hij nog steeds stevig traint. ‘Ik ben nu
meer bezig met krachttraining, dat heb ik altijd leuk gevonden. Ik wil zo sterk mogelijk
worden. Dat vind ik fijn maar het is geen doel zoals bij de wereldtop willen horen.’ Milos is
maar liefst acht kilo aangekomen, voornamelijk door extra spiermassa. ‘Maar het
voornaamste is dat ik de lol weer heb om te sprinten. En dat ik met mooi weer vaker op de Rotte te zien ben.’